پدرش نجار و مادرش آموزگار بود .او در محیطی زندگی می کرد که میان سیاهپوستان و سفید پوستان تبعیض و جدایی بود و رنگ پوست ملاک برتری انسان بود . برای مثال ؛ سیاهپوستان حق نشستن روی صندلیهای ردیفهای جلوی اتوبوسهای شهری را نداشتند و تازه اگر صندلی برای نشستن وجود نداشت و یک سفید پوست وارد اتوبوس می شد ، سیاهپوست باید صندلی اش را به او می داد. رزا از این وضعیت و نیز جدا بودن مدارس سیاه و سفید ازهم خسته شده بود و روز اول دسامبر سال ۱۹۵۵ که عازم محل کار خود( یک کارگاه لباسدوزی ) در شهر مونتگمری بود ، نه تنها از در جلو اتوبوس وارد آن شد بلکه روی یک صندلی ردیفهای جلو هم نشست و به اعتراض راننده توجه نکرد و از جای خود تکان نخورد . راننده اتوبوس را متوقف ساخت و به پلیس تلفن کرد ، زیرا که نشستن سیاهپوستان روی صندلیهای ردیفهای جلو اتوبوس در آن ایالت جریمه نقدی داشت . تا آمدن پلیس ، بسیاری از مسافران اتوبوس که برای رسیدن به محل کار عجله داشتند پیاده شدند و یکی از آنان به روزنامه شهر تلفن کرد و عکاس از این صحنه عکس گرفت . پلیس رزا را به دادگاه برد و جریمه شد . انتشار عکس و گزارش کار او واظهاراتش دربازجویی پلیس در روزنامه شهر، در جهان چون توپ صدا کرد و این عکس دربیشتر روزنامه های جهان به چاپ رسید و جنبش مدنی آمریکا برشدت فعالیت خود افزود . دکتر مارتین لوتر کینک رهبر جنبش راهپیمایی های چند صد هزاره نفری برپا کرد و با این که جان خود را برسر آن گذارد ، جنبش در دهه بعد به پیروزی رسید و قانون « حقوق مدنی » به تصویب کنگره رسید و …. رزا و خانواده اش چند سال بعد به شهر دیترویت آمریکا نقل مکان کردند ، اما وی فراموش نشد . هرجا و هروقت که از جنبش حقوق مدنی آمریکا نام برده می شود ، وی نیز مطرح می گردد و روزنامه ها به مناسبت سالروز تولد و سالروز اقدام شجاعانه اش با او مصاحبه می کنند و نامش در تاریخ آمریکا ماندگار خواهد ماند.