به گزارش ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی معاونت امور زنان وخانواده ریاست جمهوری، در یادداشت شهیندخت مولاوردی که روز چهارشنبه انتشار یافته، آمده است:

«تدبیر» نشان داد که می توان بر نابرابری پیروز شد و آنچه کشورهای بزرگ و قدرتمند بر ما تحمیل کرده بودند را شکست. این نفوذ تدبیر بوده که توانسته است نوری از امید در دل های ما بتاباند و امید داشته باشیم که پس از پیروزی بر تحریم ها اینک مشکلات متعددی که در درون کشور پیش رو داریم را حل و فصل کنیم.

بدیهی است آنچه در کشور پیش رو داریم شاید ریشه ای عمیق تر از مشکلاتی داشته باشد که کشورهای بزرگ در راستای زیاده خواهی های خود تحمیل کردند اما مهم اینجاست که چگونه با تکیه بر «تدبیر» بتوان آنها را با کمترین هزینه و توان مرتفع کرد. یکی از مشکلات پیش روی جامعه ایران، معضلات و مشکلات اقتصادی است. مسایلی برخاسته از معیشت تا اشتغال و سرمایه گذاری.

ریشه این مسایل البته عمیق تر از سال های تحریم است. اما تحریم ها موجب تشدید این وضعیت شده تا آنجا که رتبه ایران براساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد در مورد شاخص های بهداشت، آموزش، سیاست و اقتصاد که به شکاف جنسیتی می پردازد، در میان ۱۳۶ کشور جهان ۱۳۰ گزارش شده است.

از سوی دیگر زنان ایران در عرصه سیاست و اقتصاد کمتر کرسی های تصمیم ساز و تصمیم گیر را به خود اختصاص داده اند. در چنین شرایطی بازار اشتغال نیز به وضعیت اقتصادی زنان کمکی نکرده است.

در این میان با داشتن حدود ۲۰ میلیون زن خانه دار که یک چهارم جمعیت کشور را تشکیل می دهند، می توان دریافت که بخشی از این عدم پویایی در اقتصاد و مشکلات ناشی از همین خانه نشینی و نداشتن جایگاه اجتماعی مشخص است.

بیمه زنان خانه دار می تواند بخشی از این مشکل را برطرف کند. اما این همه مسأله اقتصادی زنان و دختران جامعه ما نیست. از ابتدای دهه ۸۰ که میزان ورودی دختران به دانشگاه ها افزایش یافت، باید به این موضوع هم می اندیشیدیم که این دختران فارغ التحصیل چه موقعیتی در جامعه خواهند داشت.

بنابراین یکی از مسایل ما موضوع افزایش نرخ مشارکت اقتصادی دختران و زنان جوان است.

در شرایطی که گفته می شود، دولت حتی با تزریق نقدینگی هم نمی تواند شغل کافی ایجاد کند و منتظر هر نوع سرمایه گذاری شدن نیز زمان می برد و نمی توان در این مدت جامعه جویای کار به ویژه زنان را منتظر نگاه داشت، باید راه های موثرتر و سریع تر را جست.

نگاهی به اطلس جامع وضعیت زنان کشور نشان می دهد که ما در ۱۰ استان کشور با بیکاری زنان و دختران جوان فارغ التحصیل مواجهیم.

استان های سیستان وبلوچستان، هرمزگان، کرمان، کردستان، لرستان، کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد، گلستان، قم و بوشهر بیشترین بیکاری زنان و دختران فارغ التحصیل را به خود اختصاص داده اند.

حال پرسش این است که چگونه می توان در سریعترین زمان ممکن راهی پیش پای دختران و زنان جوان قرار داد. از سوی دیگر نمی توان فقط منتظر منابع و طرح های دولتی بود.

شاید به همین دلیل تکیه بر مقوله کارآفرینی و تقویت کارآفرینان بتواند به این نیاز پاسخ سریعتری بدهد. حمایت و هدایت کارآفرینان با تکیه بر شرایطی که از وضعیت اطلس جامع زنان می توان استخراج کرد ما را قادر خواهد کرد تا سریعتر برای دختران و زنان جوان فارغ التحصیل طرحی بریزیم.

این سرعت بخشی و تسریع به مدد بهره مندی از تکنولوژی ممکن خواهد بود. نکته بسیار مهم در بهره مندی از تکنولوژی این است که هزینه های شروع هر کاری را می توان به حداقل رساند. وقتی می بینیم که زنان و دختران ما به سرعت با یک گوشی هوشمند، دنیاهای بسیار بزرگی را تصاحب کرده اند باید بدانیم که بستر و فضا در این عرصه هموارتر است.

شاید به همین دلیل باید طرحی نو دراندازیم و برخلاف نگاه های سنتی رایج به سراغ روش های جدید و تکنولوژیک برویم.

شرایطی که شرکت های دانش بنیان، شرکت های خلاقیت بنیان و نوظهور رقم زده اند و تجربه هایی که ما در کشورمان نظیر آنها را می توانیم مثال بزنیم.

وقتی می شنویم که «واتس آپ» با نیروی انسانی حدود ۵۰ نفر و یک ساختمان توانسته معادل درآمد شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاین درآمد داشته باشد، پس می توان راه های خلاقانه ای که اتفاقاً زنان در این زمینه خود را خوب نشان داده اند در پیش گرفت.

تنها یک مثال ساده می تواند ما را در این موضوع بیشتر راهنمایی کند. همه ما وقتی سخن از کار خانگی می شود «پخت و پز» زنان را جلوی نظر داریم اما تنها با یک هوشمندی و استفاده از تکنولوژی جدید یک دختر جوان توانست وب سایت «مامان پز» را راه اندازی کند که در آن غذای خانگی طی یک فرایند سازمان یافته به فروش رسد و در یک روند توزیعی مناسب به دست مشتری برسد.

اگر با این نگاه بتوانیم دختران و زنان جوانمان را از یک سو و سرمایه گذاران و کارآفرینانمان را از سوی دیگر به سمت روش های خلاقانه سوق دهیم در کوتاه مدت می توانیم فضای کسب و کار برای خانم ها را تغییر داده بهبود ببخشیم.

نکته دیگر استفاده از این تکنولوژی ها و تکیه بر خلاقیت ها این است که دیگر نیازی در کار به زور بازو نیست که مثل دوره های گذشته کار را با مولفه های جنسیتی در برابر خانم ها و آقایان قرار دهد. در عرصه تکنولوژی خانم و آقا بسته به تخصص و هوشمندی که از خود به خرج دهند می تواند کسب و کاری را ایجاد و اداره کنند.

بنابراین بیش از مولفه زور بازو به ظرافت های هوشمندی و تخصص نیاز است.

به همین دلیل با تکیه بر تکنولوژی می توانیم در کوتاه مدت از یک سو نابرابری جنسیتی در فضای کسب و کار را تعدیل کنیم و از سوی دیگر در سریع ترین زمان ممکن برای دختران و زنان جوانمان برنامه هایی را به اجرا درآوریم.