زن جوان با زخم‌های عمیق روی صورت، در گوشه‌ای از راهروی دادسرا ایستاده، با برگه‌ی دادخواست در دستانش که زخم‌هایش را آزار جسمی و روحی همسرش معرفی می‌کرد اما او نیز همانند بسیاری از زنان کتک‌خورده، در اثبات این امر با مشکل مواجه است و نمی‌تواند اثبات کند که این‌ها آثار ضرب و شتمی است که شاهدی برای اثبات آن ندارد. یکی از کارشناسان پزشکی قانونی کشور و دادگستری درباره‌ی پدیده‌ی تاسف‌برانگیز همسرآزاری گفت‌ «بیشتر خشونت‌های ثبت‌شده، از نظر فیزیکی است و در سنین ۲۰ الی ۳۲ سال یعنی در سال‌های اول زندگی اتفاق می‌افتد»، یادآور می‌شود: «کسانی‌که در ارتباط با ضرب و جرح شکایت می‌کنند یا می‌خواهند همسر خود را متنبه کنند یا برای به دست آوردن مدرک به پزشکی قانونی مراجعه می‌کنند و تعداد بسیاری کمی تقاضای طلاق می‌کنند.» دکتر عمویی در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) درباره‌ی پدیده‌ی همسرآزاری اظهار داشت: «همسرآزاری پدیده‌ای جهان‌شمول است و مسوولان هر مملکتی باید به فکر پیشگیری از وقوع آن باشند. در زمینه‌ی پیشگیری باید از طریق ارگان‌های دولتی، سازمان‌های ملی و مدیران مملکت آموزش‌های لازم صورت بگیرد.» وی درباره‌ی عوامل ایجاد همسرآزاری، گفت: «شناسایی هرکدام از این عوامل و تاثیر هرکدام از این‌ها در جهت پیشگیری، ضروری است. این عوامل فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، اعتیاد، مهاجرت، ترس، گذشته افراد و چگونگی پرورش، بی‌سوادی یا کم‌سوادی را شامل می‌شود.»‌ عمویی، در توضیح عوامل فقر اقتصادی، اظهار داشت: «مضایق مالی و تنگناهای اقتصادی علت مهم همسرآزاری است. در کشور ما برآوردن نیازهای یک خانواده‌ی ۴ نفره به چیزی حدود ۵۰۰ هزار تومان نیاز دارد. در حالی‌که مردی که در یک شیفت کار می‌کند با تحصیلات متوسط حدود دیپلم حقوقی در حدود ۲۰۰ هزار تومان دارد. در نتیجه به مرد برای برآوردن و مخارج زندگی فشار بسیاری وارد می‌آید. مثل انجام دو شیف کاری و یا فعالیت‌های جنبی. مرد این فشارها را با خود به منزل می‌آورد و در نهایت ممکن است موجب درگیری شود.» وی درباره‌ی عامل فقر فرهنگی، گفت: «اگر خانواده‌ها آموزش دیده باشند و بتوانند گرفتاری‌هایشان را ریشه‌یابی کنند و هرکدام را به شکل مجزا و جداگانه بررسی کنند، در محیط خانواده درگیری صورت نمی‌گیرد. مرد اگر فکر کند که ایجاد مشکلات خارج از منزل، همسر تقصیری ندارد، دیگر همسرآزاری به این شکل صورت نمی‌گیرد.» عمویی درباره‌ی عامل اعتیاد یادآور شد: «اعتیاد سال‌هاست که به عنوان معضل مطرح است و متاسفانه چند سالی است که رو به گسترش گذاشته است. تعداد زیادی از خانم‌هایی که مورد آسیب جسمی قرار گرفته‌اند کسانی بوده‌اند که همسرشان معتاد بوده است. بیشتر مواقع به گونه‌ای بوده است که مرد می‌خواهد مواد مصرف کند و خانم مانع آن می‌شود؛ در نتیجه درگیری و ضرب و جرح و آسیب صورت می‌گیرد.» وی درخصوص عامل گذشته افراد و چگونگی پرورش، اظهار داشت: «افراد یا فرزندان کلان که بعدها تشکیل خانواده می‌دهند و یا فرزندانی که در خانواده‌ی جنجالی بزرگ شده است فرق نمی‌کند چه مذکر و یا مونث بیشتر مستعد همسرآزاری هستند.» این کارشناس پزشکی قانونی و دادگستری، ‌بی‌سوادی یا کم‌سوادی را عامل دیگر همسرآزاری خواند و گفت: «کسانی‌که اطلاعات کافی داشته و از فرهنگ خوبی برخوردارند معمولا در هنگام گرفتاری راه اصولی‌ای را برای حل مشکلات خود پیدا می‌کنند اما در افراد با سطح اطلاعات کم معمولا ممکن است با ایجاد یک مشکل کوچک همسرآزاری صورت گیرد.» وی درباره‌ی عامل مهاجرت گفت: «مهاجرت در زمره‌ی عوامل موثر در همسرآزاری است. کسانی که از شهرستان‌ها به شهرها و از مرکز استان‌ها به مرکز کشور (تهران) مهاجرت می‌کنند به علت این‌که با فرهنگ جدید سازگار نیستند و یا این‌که شرایط جدید را نمی‌تواند تحمل کنند، همسرآزاری می‌کنند.» عمویی افزود: «در برخی موارد که فرد از چیزی بترسد و نتواند ترس خود را به صورت اصولی و منطقی حل کند نیز درگیری و یا همسرآزاری ایجاد می‌کند.» این کارشناس پزشکی قانونی و دادگستری، فشارهای اجتماعی، ناامنی و نبودن امنیت، افسردگی، جنگ و … را از جمله دیگر عوامل موثر در همسرآزاری خواند. وی درخصوص انواع همسرآزاری گفت: «همسرآزاری به سه صورت انجام می‌شود؛ آزار فیزیکی، آزار روانی و آزار جنسی.» دکتر عمویی گفت‌: «آزار فیزیکی به جسم افراد آسیب می‌رساند اما آزار روانی به جای این‌که به جسم آسیب برساند روح و روان طرف مقابل را تخریب می‌کند. در یک درگیری که بین دو زوج ایجاد می‌شود می‌توانیم به راحتی اثرات آزارهای فیزیکی را ببینیم ولی اگر مردی همسر خود را با رفتار خود آزار دهد و زن دچار مشکل روانی شود، تشخیص این مشکل از جانب پزشکی قانونی بسیار سخت است. سومین نوع همسرآزاری به صورت جنسی است. این پدیده بسیار رایج بوده و نباید از آن غافل بود. این نوع همسرآزاری به خاطر ترس از بیان آن کمتر به شکایت منجر می‌شود.» وی اظهار داشت: «بیشتر خشونت‌های ثبت‌شده، از نظر فیزیکی است و در سنین ۲۰ الی ۳۲ سال یعنی در سال‌های اول زندگی اتفاق می‌افتد. کسانی‌که در ارتباط با ضرب و جرح شکایت می‌کنند یا می‌خواهند همسر خود را متنبه کنند یا برای به دست آوردن مدرک به پزشکی قانونی مراجعه می‌کنند و تعداد بسیاری کمی تقاضای طلاق می‌کنند.» عمویی همچنین گفت: در تحقیقی که بین ۱۰۰ نفر از زنان آسیب‌دیده انجام شد، ۱۹ درصد زنان شاغل، ۲۲ درصد بی‌سواد، ۳۵ درصد دارای تحصیلات پایان دبیرستان و بقیه‌ی دارای تحصیلات دانشگاهی بودند. ۵۶ درصد شغل همسران آنها آزاد، ۵/۱۱ درصد بیکار، ۱۹ درصد کارمند و بقیه در مشاغل خدماتی بوده است