در کشورمان ایران، اولین جزیره‌ی گردشگری مخصوص بانوان با نام "آرزو" در دریاچه‌ی ارومیه برنامه‌ریزی شده است در این جزیره هیچ مردی‌ اجازه‌ی ورود ندارد و حمل ونقل عمومی‌، رستوران‌ها و دیگر امکانات، از سوی بانوان انجام خواهد شد. یکی دیگر از مکان های گردشگری زیارتی کشورمان که معمولا مورد توجه بسیاری از بانوان ایرانی و مسلمان قرار می‌گیرد مسجد زیبا و با شکوه گوهر شاد است که توسط یکی از بانوان ایرانی ساخته شده است.

  مسجد گوهر شاد یکی از مسا جد دیرینه‌ی اسلامی است که قریب به شش قرن قدمت دارد و با عظمت و شکوه خاصی به همت بانوی نیکوکار گوهر شاد آغا ، همسر میرزا تیمور گورکانی بنا، و از همان ابتدا با کاشی کاری معرق، هفت رنگ و معقلی مزین گردید و هنوز این کاشیها از کیفیت مطلوب خاصی بر خوردار است.

  یکی دیگر از مکان‌های گردشگری زیبا مورد علاقه‌ی زنان در کشور هند، تاج محل است. تاج محل به دستور شاه جهان، امیر گورکانی هند به منظور یادبود از همسر محبوبش ممتاز محل که در سال ‌۱۶۳۱ (میلادی) به هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده ‌است. همانطور که مشخص است، نام این بنای زیبا ایرانی است. این ساختمان بر پایه مخلوطی از معماری ایرانی، هندی و اسلامی تاسیس شده‌است و در ساخت آن ‌۲۰ هزار هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا به‌ خصوص ایران، شبه قاره هند، آسیای میانه و آناتولی شرکت داشته‌اند. آغاز ساخت تاج‌محل سال ‌۱۶۳۲ بود و پایان آن سال ‌۱۶۴۸ (میلادی) به انجام رسید. تاج محل در ‌۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده‌است.

  مکان بسیار دلپذیر و دیدنی دیگری که به نام یک زن نام گذاری شده است آبشار بسیار زیبای ویکتوریا است. دیوید لیوینگستون، کاشف اسکاتلندی، در سال ‌۱۸۵۵ از این آبشار دیدن کرد و آن را به افتخار ملکه ویکتوریا، آبشار ویکتوریا نام نهاد. آبشار ویکتوریا که سر راه رودخانه زامبزی در مرز دو کشور آفریقایی زامبیا و زیمباوه قرار دارد، یکی از دیدنی‌ترین آبشارهای جهان است. این آبشار عظیم که ‌۱/۶ کیلومتر پهنا و ‌۱۲۸ متر ارتفاع (دو برابر ارتفاع آبشار نیاگارا) دارد، از سال ‌۱۹۸۹ به عنوان میراث طبیعی مشترک زامبیا و زیمباوه در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. این آبشار در زبان بومیان منطقه، «موسی اوآ تونیا» خوانده می‌شود که به معنی «مه خروشان» است. مه درخشانی که بر اثر سقوط این آبشار به وجود می‌آید، از فاصله چهل کیلومتری قابل رویت است.

  مجسمه‌ی آزادی نیز یکی از زیباترین آثار هنری جهان است که سالانه گردشگران بسیاری را به خود جذب می کند. این مجسمه که بانویی مشعل به دست است از شاهکارهای جهانی به شمار می‌آید. مجسمه آزادی با نام اصلی «آزادی جهان را روشن می‌کند»، مجسمه‌ای است که در اواخر قرن نوزدهم و به مناسبت صدمین سالگرد استقلال آمریکا، از سوی فرانسه به این کشور اهدا شد. این مجسمه ‌۹۳ متری که در دهانه رودخانه هادسن در خلیج نیویورک نصب شده است، از سال ‌۱۹۸۴ تاکنون در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. این مجسمه فلزی که از جنس مس ساخته شده است، بیش از صد سال است که خوشامدگوی مسافران، مهاجران و کلیه کسانی است که از راه دریا وارد خاک آمریکا می‌شوند. مجسمه آزادی در این مدت، به نمادی از کشور آمریکا و نیز سمبلی برای آزادی تبدیل شده است. آگوست بارتولدی، مجسمه‌ساز مشهور فرانسوی ساخت مجسمه آزادی را بر عهده داشته است و گوستاو ایفل (مهندس مشهور فرانسوی و سازنده برج ایفل) نیز در ساخت اسکلت فلزی مجسمه به بارتولدی کمک کرده است. الهه آزادی در دست راست خود مشعل و در دست چپش لوحه‌ای با کلمات «JULY IV MDCCLXXVI» دارد که در واقع همان تاریخ تصویب بیانیه استقلال آمریکا (‌۴ ژوئیه ‌۱۷۷۶) است. یکی از پاهای مجسمه آزادی روی زنجیر قرار دارد و هفت برآمدگی خارمانند تاج مجسمه، نمادی از هفت دریا یا هفت قاره است. ارتفاع مجسمه، از نوک مشعل تا زمین (با احتساب پایه) ‌۹۳ متر است. ارتفاع خود مجسمه، بدون احتساب پایه آن، ‌۴۶ متر است. مجسمه آزادی از ورق‌های مسی که با چکش‌کاری شکل گرفته‌اند، ساخته شده است. این ورقه‌های مسی به اسکلتی فلزی که برای استحکام و تحمل وزن مجسمه طراحی شده است، متصل هستند.