سازمان ملل متحد در جدیدترین گزارش خود در رابطه با شناسایی حق زنان به مالکیت بر زمین به عنوان یک حق بشری، به تبیین این حق، قلمرو و آثار و ملزومات آن پرداخته است. براساس گزارش ملل متحد، زنان در بسیاری از نقاط جهان در تولید غذا و کار روی زمین فعالیت می‌کنند، اما هنوز از حقوق ناظر بر مالکیت بر زمین و نیز از سایر حقوق برابر مرتبط با آن برخوردار نیستند. به این ترتیب بسیاری از زنان اظهار می‌دارند که همواره به صورت مستمر با این تهدید که تنها منبع درآمد، غذا و سرپناه خود را از دست بدهند، مواجه بوده‌اند. در این شرایط چنانچه حقوق مربوط به زمین برای زنان تأمین گردد، ایشان قادر خواهند بود که نیازهای خود و خانواده خویش را از امنیت غذایی تا درآمد و نیز تغذیه و آموزش، بهتر تأمین نمایند. دسترسی، استفاده و کنترل بر زمین به طور مستقیم، مرتبط با حمایت از حقوق بشر زنان نظیر حق حیات، حق مسکن و حق سلامت تلقی شده است. از آنجایی‌که بسیاری از موازین حقوق بشری و اسناد راهبردی از این حقوق حمایت می‌کنند، لذا ضروری است که برنامه‌هایی برای اجرایی شدن آنها، خصوصاً در رابطه با مالکیت بر زمین، ایجاد گردد. در گزارش جدیدی که توسط نهاد زنان ملل متحد در مورد حق زنان به مالکیت بر زمین و دیگر منابع تولیدی انتشار یافته، بر ضرورت حق مالکیت با تأکید بر برابری جنسیتی تصریح شده است. مطابق آن، حق زنان به زمین به طور مستقیم با امنیت غذایی جهانی و توسعه پایدار مرتبط است. همچنین معضلات جنسیتی خاص مانند حمایت در مقابل خشونت و ایدز در ضمن تأمین حقوق ناظر بر زمین، مورد توجه قرار خواهند گرفت. بنا بر تحقیقات انجام‌گرفته، تهدید به فقر در اغلب موارد زنان را مجبور به تحمل روابط خشونت‌بار خانوادگی در رابطه با دسترسی به غذا، مسکن و زمین و دیگر منابع تولید می‌کند. همچنین معضلات مزبور زنان را مجبور به مشارکت در رفتارهایی نظیر روابط جنسی غیرایمن کرده که خطر ابتلا به ایدز را افزایش خواهد داد. از سوی دیگر تأکید شده که زنانی که از جقوق مزبور برخوردارند از استقلال و قدرت بیشتری در خانواده و اجتماع و نیز روابط اقتصادی و سیاسی خود برخوردار بوده و همین امر آنها را کمتر در معرض خشونت و آسیب‌پذیری در مقابل ایدز قرار می‌دهد. بنا بر گزارش سازمان ملل متحد، در حالی که هنوز در ۱۱۵ کشور حقوق برابر مالکیت بر زمین برای زنان و مردان به رسمیت شناخته شده است، تأکید شده که اجرای این حقوق هنوز نیازمند کار بسیار است. در برخی کشورها رویه‌های فرهنگی، محدودیت‌هایی اعمال می‌کند که حقوق زنان به زمین و بهره‌مندی ایشان را از سایر حقوق مانند حق بر غذا، مسکن، اشتغال و آموزش محدود می‌نماید. همچنین در این گزارش در رابطه با حقوق زنان بر زمین پیشنهاداتی ارائه شده است که عبارتند از: ۱. تضمین مشارکت مؤثر زنان در تصمیم‌گیری، ۲. مبارزه با اشکال چندگانه تبعیض، ۳. یکنواخت و هم‌راستا نمودن قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌ها، ۴. تضمین حقوق زنان بر زمین در قوانین اساسی، ۵. تضمین حقوق ارث برابر، ۶. تضمین قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌های مرتبط با زمین با لحاظ ملاحظات جنسیتی. در این گزارش، همچنین بر ممنوعیت محرومیت اجباری زنان، قوانین تبعیض‌آمیز و نسخ مفهوم «سرپرست خانوار» تأکید شده است تا زنان از حقوق مالکیت برابر در زمان ازدواج و طلاق، بهره‌مند گردند. نکته قابل تأمل در رابطه با این گزارش سازمان ملل متحد آن است که از یک سو در برخی کشورهای جهان شاهد نقض گسترده حقوق اقتصادی زنان و محرومیت ایشان از حقوق اولیه و اساسی خود هستیم که حق بهره‌مندی از نتایج تلاش و کار بر روی زمین و سایر حقوق مرتبط از جمله آنهاست و از سوی دیگر به نظر می‌رسد که احقاق این قبیل حقوق زنان نمی‌تواند با در هم ریختن نظام‌های حقوقی کشورهای موجود به دست آید. به طور مثال در این گزارش بر نسخ مفهوم«سرپرست خانوار» و یا «مقابله با نابرابری در ارث» به عنوان راهکار پیشنهادی، تأکید شده است؛ حال آنکه موارد مذکور در تعارض آشکار با قوانین برخی کشورها از جمله کشورهای اسلامی است. لذا در رابطه با اقدام مؤثر برای احقاق حقوق زنان در این زمینه، نمی‌توان به قوانین و مقررات داخلی کشورها بی‌تفاوت بود، ضمن آنکه تمرکز بر یکی از موازین حقوقی مانند تفاوت در ارث زنان و مردان، بدون لحاظ آن در نظام جامع حقوقی کشور، می‌تواند موجب طرح انتقاداتی گردد.