در این بیانیه آمده است؛ خشونت علیه زنان هر گونه عمل خشن مبتنی بر جنسیت است که موجب آزار یا صدمه جسمی، جنسی یا روانی شود و خشونت علیه زنان به چند شکل دیده می شود، خشونت فیزیکی، جسمی و جنسی که در خانواده رخ می¬دهد. مانند زدن، سوء استفاده جنسی- اجبار همسر به عمل جنسی و …، خشونتی که توسط دولت رخ می دهد: مانند وضع قوانینی که موجب خشم می شود مثل اجبار به عقیم کردن،اجبار به سقط و …، خشونتی که در اجتماع رخ می دهد. مانند آزار و اذیت جنسی- مزاحمت هایی در محیط کار و …و خشونت فرهنگی، آداب و رسوم فرهنگی نوعی از خشونت را بر زن اعمال می کند.

  این فرهنگ شامل آداب و رسوم خاصی است که در برخی مناطق وجود دارد. مانند محدودیتی که برای زنان بیوه در فرهنگ وجود دارد. در این بیانیه خاطرنشان شده است؛ خشونت علیه زنان علاوه بر ایجاد مشکلات فردی مشکلات اجتماعی بسیاری به همراه دارد. آثار خشونت فیزیکی (معمولاً) قابل مشاهده است اما در مقابل، خشونت هایی وجود دارد که آثار مخرب آنها به چشم نمی آید، اما تحملشان بسیار دشوار است. مانند دروغ گفتن، نفقه ندادن، به خواسته های زن بی توجه بودن، چشم چرانی، تعدد زوجات، انتقاد کردن به طور مداوم، جدا کردن زن از کودکانش، دوستان و فامیل، پرخاش کردن، وادار کردن زن به ترک خانه، تهمت زدن، وادار کردن زن به پوشش خاص بدون میل خود.

  در این بیانیه در خصوص علل پنهان ماندن خشونت علیه زنان آمده است؛ با وجود گستردگی خشونت علیه زنان و تبعات زیان بار ناشی از آن، پنهان نگه داشتن اعمال خشونت و پرهیز زنان از واکنش فعال نسبت به آن، یکی از مشخصات خشونت علیه زنان در تمام جوامع است. در فرهنگ سنتی، زنان ایرانی تا به اصطلاح کادر به استخوانشان نرسد، لب به اعتراض باز نمی کنند.

  در نظام فکری مرد سالار، اشکالی از خشونت مردان در خانواده طبیعی محسوب می شود و به زنان می¬قبولانند که زن با لباس سفید به خانه بخت می رود و با کفن سفید از آن بیرون می آید. ایونا می افزاید: در این بیانیه آمده است؛ طبق آمار کمتر از ۳۵ درصد خشونت‌‏های خانگی به پلیس گزارش می شود، در یک تحقیق ۳ ماهه از ۱۸۰ مورد شکایت خشونت خانگی ۱۲۸ مورد حاضر به پیگرد قانونی مجرم نشده اند. به هنگام ضرب و جرح بین زن و شوهر معمولاً لحن قاضی حالت نصیحت به خود می¬گیرد و همه تلاش می کنند، زن رضایت دهد و از شکایت خود صرف نظر کند.

  در بسیاری از فرهنگ ها از جمله فرهنگ ما نه تنها خشونت خانگی تأیید می شود، بلکه پنهان کاری زن از طرف جامعه مورد ستایش قرار می گیرد. علت دیگر پنهان نگه داشتن خشونت خانگی در ایران این است که قانونی به نام خشونت خانگی وجود ندارد، نه قانونی برای تعیین مجازات و نه قانونی برای نحوه رسیدگی به آن جرم. در این بیانیه تصریح شده است؛ نگاهی به آمار خشونت علیه زنان در جهان نشان می دهد که در نقاط مختلف دنیا بین ۱۶ تا ۲۵ درصد از زنان با خشونت های جسمی توسط شرکای زندگیشان در رنج بوده و حداقل یک زن از هر پنج زن در زندگی خود مورد تجاوز یا در معرض آن قرار گرفته است.

  در ادامه با اشاره به آمار بانک جهانی در سال ۱۹۹۳ آمده است؛ تجاوز و خشونت خانگی موجب از دست رفتن ۵ درصد (۵/۲ سال) از سال‌‏های زندگی در زنان ۴۲- ۱۵ ساله می شود، ۲۵-۳۰ درصد زنان آمریکایی مورد آزار جسمی شوهران خود قرار می گیرند، ۱۵-۲۵ درصد این زنان حتی در هنگام بارداری نیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند، ۴۱ درصد زنان هند بر اثر آزار جسمی شوهران خود دست به خودکشی می زنند و ۶۲ درصد از مقتولان زن در سال ۱۹۸۷ میلادی در کانادا توسط شوهران خود کشته شده اند.

  در این بیانیه آمده است؛ در آمریکا هر هجده دقیقه یک زن مورد ضرب و شتم قرار می گیرد، به طوری که علت مراجعه ۲۲ تا ۳۵ درصد زنان به بخش های اورژانس بیمارستان ها خشونت خانگی است. بدیهی است برای داشتن جامعه ای سالم و افرادی متعادل در جامعه نمی توان نسبت به روابط خشونت آمیز درون خانواده سرپوش نهاد.

  در ادامه این بیانیه با اشاره به اینکه سازمان دفاع از قربانیان خشونت امسال مراسم روز جهانی امحاء خشونت علیه زنان را در مریوان از استان کردستان برگزار خواهد کرد، آمده است؛ کارشناسان مسائل اجتماعی معتقدند که عدم آگاهی زنان از حقوق خود، احساس بیش از حد زنان نسبت به دوام خانواده و به خصوص فرزندان خود، کمبود احساس مسوولیت مردان و عدم ابراز اعلام خشونت از طرف زنان به دلایل فرهنگی از دلایل اصلی خشونت علیه زنان در استان کردستان و سایر استان‌‏ها است.

  بر این اساس، مراسم روز جهانی خشونت علیه زنان در قالب دو کارگاه آموزش مهارت‌‏های زندگی و ارتباط بدون خشونت با هدف توانمند سازی زنان برگزار می‌‏شود.