مصری، ۳۸ ساله، برای چندین روزنامه فلسطینی مانند الحیات، الجدیده و روزنامه قطری الشرق و ایستگاه‌های رادیویی مثل الحریه و الوان کار کرده است. او هیچ تفاوتی بین زنان و مردان روزنامه نگار در موضوع پوشش اخبار و رویدادهای ورزشی نمی‌بیند. به گفته المصری هر دو تلاش می‌کنند رویداد را به خوبی پوشش بدهند و کارشان را خوب انجام دهند.

المصری به المانیتور می‌گوید: «من با وجود این‌که تنها زن روزنامه نگاری بودم که ابتکار عمل را به دست گرفتم و در جامعه‌ای وارد استادیوم‌های ورزشی شدم که در اساس کار کردن زنان در مشاغل و زمینه‌های غیر سنتی برای زنان را رد می‌کند، اما از ابتدای کارم در حوزه ورزش با مشکلات زیادی  مواجه نشدم. اما آن‌چه به من در کارم کمک کرد این بود که من با ورزش بزرگ شده‌ام. پدر من در سال‌های دهه شصت میلادی عضو تیم فوتبال فلسطین و مربی فوتبال بود. بنابراین شرایط و موقعیت من با بیشتر روزنامه نگاران زن متفاوت است.

المصری یکی از اعضای کمیته رسانه‌ای انجمن دو و میدانی غرب آسیا و نایب رئیس کمیته ورزش‌های زنان کمیته المپیک فلسطین است. او امیدوار است که زنان روزنامه نگار بیشتری کار پوشش دادن رویدادهای ورزشی از استادیوم‌های فلسطینی را شروع کنند. او می‌گوید که به برخی از زنان روزنامه نگار که به تازه‌گی به حوزه ورزش پیوسته‌اند مشاوره و آموزش می‌دهد تا حضورشان را در استادیوم‌های ورزشی افزایش دهند.

المصری می‌گوید: «من احساس کردم که روزنامه نگاران زن از جمله فارغ التحصیلان اخیر، به ورزش علاقه‌‌مند هستند. برخی از آن‌ها با من مکاتبه کرده‌ و ارتباط دارند. من امیدوارم که بسیاری از سازمان‌های رسانه‌ای در غزه تلاش بیشتری را معطوف به روزنامه نگاری ورزشی بکنند، زیرا این یک قسمت مهم از رسانه‌های فلسطینی است. من از مطبوعاتی که تخصصی‌تر کار می‌کنند پشتیبانی می‌کنم.»

با وجود تعداد اندک زنان روزنامه نگار ورزشی در نوار غزه، آن‌ها هنوز خیلی خلاق ظاهر می‌شوند و به سمت‌های ارشد رسیده‌اند. روزنامه نگار ورزشی، تقرید الامور، از سال ۲۰۱۲ به عنوان مدیر اجرایی رادیوی ورزشی الوان کار می‌کند که نخستین ایستگاه رادیویی متخصص ورزش در نوار غزه است و از سپتامبر سال ۲۰۱۲ راه اندازی شده است.

الامور، ۳۷ ساله، در سال ۲۰۰۶ و با عنوان مجری برنامه ورزشی صبح در رادیوی عمومی الوان وارد عرصه رسانه‌های ورزشی شد. او از سال ۲۰۱۰ وقتی پوشش مسابقات و تجزیه و تحلیل بازی‌های جام جهانی این سال را شروع کرد، نزد طرفداران ورزش در غزه به چهره‌ای شناخته شده بدل شد. او به المانیتور می‌گوید: «من در استودیو میزبان یک روزنامه نگار ورزشی همکارم بودم که به دلیل دنبال کردن مسابقات و به اشتراک گذاشتن اطلاعات و یافته‌هایش با شنونده‌گان خیلی شناخته شده بود. رویای من وقتی به حقیقت پیوست که در سال ۲۰۱۲ با مسئولیت مدیریت اجرایی رادیوی ورزشی الوان، حضور قدرتمندی در عرصه روزنامه نگاری ورزشی پیدا کردم.

جهش بزرگ در زندگی حرفه‌ای الامور وقتی رخ داد که او کارش را به عنوان گزارشگر برای کانال ورزشی عربستان سعودی به نام الریاضیه در سال ۲۰۱۴ شروع کرد، جایی که او توانست در تلویزیون‌ ماهواره‌ای ظاهر شد که هدف حرفه‌ای او بود.

او می‌گوید: «من می‌دانم که تنها گام نخست خود را برداشته‌ام» و اضافه می‌کند: «من همچنین تلاش می‌کنم تا جنبه‌های شگفت انگیز ورزش فلسطین در همه زمینه‌های ورزشی را برای مخاطبانم روشن کنم.»

رئیس انجمن روزنامه نگاران ورزشی، حسین علیان، به المانیتور می‌گوید که تنها ۱۲ روزنامه نگار زن ورزشی عضو این انجمن هستند، در حالی‌که مجموع روزنامه نگاران ورزشی عضو انجمن ۱۱۰ نفر هستند.

علیان می‌گوید تلاش‌هایی توسط انجمن آن‌ها برای تشویق روزنامه نگاران زن برای تخصص یافتن در رسانه‌های ورزشی در جریان است. این تلاش‌ها از سال ۲۰۱۲ ‌آغاز شد و نخستین اقدام هم برگزاری دوره‌های تخصصی در رسانه‌های ورزشی خاص روزنامه نگاران زن بود. او می‌گوید: «علاوه بر این، ما زنان روزنامه نگار را برای شرکت در دوره‌های تخصصی منطقه‌ای و بین المللی اعزام کرده‌ایم.»

او اشاره می‌کند که نتایج انتخابات سال ۲۰۱۰ انجمن روزنامه نگاران ورزشی حاکی از تغییری کیفی در حمایت از روزنامه نگاران ورزشی زن بود: «یک روزنامه نگار ورزشی زن در این انتخابات بیشترین تعداد آرا را به دست آورد و به عنوان مسئول رسمی امور روزنامه نگاران ورزشی زن تعیین شد.»

بنا بر اظهارات علین، با وجود علاقه شدید به ورزش در غزه و حضور روزنامه نگاران زن که قادر شده‌اند خود را به عرصه ورزش تحمیل و تثبیت کنند، سنت‌ها و رسوم هنوز سر جای خوششان هستند: « در نوار غزه، روزنامه نگاران ورزشی زن از دیگر روزنامه نگاران متفاوت دیده می‌شوند. ساختار اجتماعی و مولفه‌های مذهبی و قبیله‌ای محافظه کار در غزه محدودیت قابل توجهی بر کار روزنامه نگاران در زمینه پوشش خبر و رویدادهای ورزشی اعمال می‌کنند.»

به دلیل نگاه کوته بینانه جامعه به روزنامه نگاران زن، برخی از کانال‌های ورزشی در نوار غزه، روزنامه نگاران  زن را به طور کلی استخدام نمی‌‌کنند.

ماهر حمید مدیر اجرایی شرکت رسانه‌ای امواج ورزش که دارای تلویزیون و ایستگاه رادیویی و ورزشی است، تاکید می‌کند که آن‌ها دنبال گرفتن کمک از روزنامه نگاران ورزشی زن نیستند. او می‌گوید: فقدان روزنامه نگاران ورزشی زن موجب می‌شود نامزدی برای کار در این حوزه وجود نداشته باشد، این در حالی‌که در واقع هم اکنون تعدادی روزنامه نگاران زن در سایر موسسات رسانه‌ای کار می‌کنند.

ماهر به المانیتور می‌گوید دلیل دیگر او برای استخدام نکردن روزنامه نگاران زن در مجموعه‌اش این است که ورزشکاران حاضر در عرصه ورزش عموما مرد هستند. «برخی زنان روزنامه نگار به این دلیل وارد عرصه ورزش شده‌اند که برخی کانال‌های تلویزیونی بین المللی ورزش به جای مردان به زنان روزنامه نگار نیاز دارند. البته دیگرانی هم که برای کانال‌های تلویزیونی ماهواره‌ای عربی کار می‌کنند، زنان روزنامه نگاری هستند که هیچ تخصصی در ورزش ندارند.»

با وجود موانع اجتماعی و این واقعیت که برخی موسسات فرصت‌های واقعی را فراهم نمی‌کنند، تعداد اندکی از زنان روزنامه نگار در غزه هنوز قادر هستند با قدرت با همکاران مرد خود در رسانه‌های ورزشی به رقابت بپردازند.