به عنوان مثال ، سطح سواد زنان ایرانی در میان سالهای ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۵ میلادی از ۸۷.۹ به ۹۷ درصد افزایش پیدا کرده است ؛ اما در میان کشورهای آسیایی ، هند بالاترین آمار بی سوادی زنان را بخود اختصاص داده است و این کشور به دلیل رشد اقتصادی بالایی که دارد در دو دهه گذشته تمرکز خاصی روی افزایش میزان تحصیلات زنان خود داشته است. دولت هند از دهه ۹۰ میلادی سیاست های گوناگونی را برای بالا بردن سطح سواد زنان هندی به کار گرفت و بنابر گزارش های سازمان ملل با وجودی که این کشور هنوز بالاترین آمار زنان بی سواد را در آسیا دارد؛ اما نمی توان پیشرفت های حاصل شده در طول دو دهه گذشته هند را نادیده گرفت. به گزارش ایونا ، در سال ۱۹۹۱ کمتر از ۴۰ درصد از جمعیت ۳۳۰ میلیون نفری زنان بالای ۷ سال در هند، دارای سواد بودند و از همان زمان به دلیل اهمیت نقش زنان در رفاه خانوادگی ، دولت هند سعی داشت تا جدا از مسائل اقتصادی ناشی از آگاهی زنان ، آنها را برای داشتن یک زندگی امن و سالم تعلیم دهد. در این سالها پژوهش های وسیعی درباره وضعیت زندگی زنان بی سواد و مقایسه آنها با زنان دارای تحصیلات متوسط شد.

  طبق این بررسی ها، زنان بی سواد هندی دارای نرخهای باروری بالاتر، نرخ مرگ و میر بیشتر در میان نوزادانشان ، تغذیه ضعیف و توانایی کم درباره خانه داری بودند. به عنوان مثال ، آمار ارائه شده در سال ۹۳. ۱۹۲۲ درباره نرخ مرگ و میر نوزادان نشان می داد که از هر هزار نوزاد متولد شده از مادران بی سواد، ۱۰۰ نوزاد جان خود را از دست می دادند، در حالی که این رقم برای مادران با تحصیلات متوسط کمتر از ۴۰ نوزاد بود. نتایج این مطالعات در نهایت دولت هند را وادار کرد تا برای کاهش این مشکلات ، قانون جدیدی را به تصویب برساند. براساس این قانون همه کودکان هندی تا پیش از سن ۱۴ سالگی از تحصیلات اجباری و رایگان برخوردار شدند.

  طی اجرای این قانون ، تمرکز مسوولان بیشتر بر دختران و کودکان طبقات کم درآمد جامعه هند بود. رشد تدریجی در میزان سواد جامعه هند را می توان از دهه ۷۰ میلادی نیز شاهد بود. در سال ۱۹۷۱ میلادی تنها ۲۲ درصد از زنان و ۴۶ درصد از مردان با سواد بودند که این رقم در سال ۱۹۹۱ به ۳۹ درصد زنان و ۶۴ درصد مردان رسید. با وجود پیشرفت جامعه هند درباره آموزش و پرورش ، هنوز شکاف عظیمی بین آمار مردان و زنان باسواد دراین کشور وجود دارد. این شکاف در جوامع شهری و روستایی هند به طور کامل مشهود است.

  مقایسه آمار مربوط به سالهای ۱۹۷۱ و ۱۹۹۱ نشان می دهد که درصد مردان باسواد شهری از ۵۰ درصد در سال ۱۹۷۱ به ۸۵ درصد در سال ۱۹۹۱ رسیده و این در حالی است که این ارقام برای مردان روستایی هندی از ۳۵درصد در سال ۱۹۷۱ به ۵۵ درصد در سال ۱۹۹۱ تغییر یافته است. آمار مربوط به زنان بی سواد هندی در مناطق شهری و روستایی نیز کاملا بیانگر تاثیر نوع زندگی بر میزان تحصیلات است. دراین خصوص آمار زنان باسواد هندی در مناطق شهری از ۴۵ درصد به ۶۵ درصد در میان سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۱ تغییر یافته و این آمار در مناطق روستایی ۱۵ درصد و ۲۵ درصد اعلام شده است. به گزارش ایونا ، با وجود تمرکز مسوولان کشور هند بر آموزش کودکان و دختران درمناطق محروم ، اما در سال ۱۹۹۱ آمار و ارقام نشان داد که تعداد زنان باسواد در مناطق شهری تقریبا ۲ برابر تعداد زنان باسواد روستایی بود. دولت هند بارها اعلام کرده است که در رابطه با آموزش و پرورش زنان هندی ، تنوع قومی و قبیله ای و تفاوت فرهنگی در مناطق گوناگون هند باعث شده است تا شناسایی مناطق نیازمند به خدمات آموزشی ، از اهمیت زیادی برخوردار باشد، چنانچه در بعضی از شهرهای هند تحصیلات زنان همانند مردان برای خانواده ها مهم است و این در حالی است که در بعضی روستاها زنان برای تحصیل با مخالفت اطرافیان روبه رو می شوند.

  این موضوع موجب شده است تا دولت هند بکوشد براساس نوع نگرش مردم در شهرها و روستاها، نحوه فعالیت معلمان و تمرکز خدمات آموزشی را تعیین کند. با وجود این اقدامات ، تفاوت تعداد باسوادان در بعضی شهرهای هند بسیار چشمگیر است. به عنوان مثال در استانی مانند کرالا، ۸۶ درصد از زنان باسواد هستند و این در حالی است که این رقم برای استان راجاستان تنها ۲۰ درصد است.

  بررسی و مقایسه نوع زندگی زنان در این دو شهر نیز تاثیر تحصیلات زنان بر زندگی خانواده ها را کاملا روشن می کند. کرالا با بالاترین آمار زنان باسواد دارای کمترین نرخ مرگ ومیر نوزادان و بالاترین امید به زندگی در میان دیگر استان های کشور هند است. اکنون کشور هند با داشتن نزدیک به ۱.۱ میلیارد نفر جمعیت ، هنوز نتوانسته است به اهداف آموزشی خود در دهه ۹۰ دست یابد و طبق آخرین آمار منتشر شده در میان سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ ، ۷۳.۴ درصد از مردان هندی و ۴۷.۸ درصد از زنان این کشور از تحصیلات رایگان استفاده کرده اند.

  بسیاری از کارشناسان بر این باورند که در صورت دستیابی این کشور به سطح مطلوبی از سواد در میان مردان بویژه زنان خود، هند قادر خواهد بود از جایگاه چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا به جایگاه سوم و حتی دوم اقتصاد دنیا صعود کند.