زن، نیمی از بدنه جامعه است و به وجودآورنده نیمه دیگر آن نیز ،  لذا  زن زیربنای هستی جامعه و تاریخ و فرهنگ هر ملتی است. به همین دلیل ترسیم نقش منفعلانه برای زنان در توسعه نه تنها نادیده گرفتن این سرمایه بزرگ انسانی است بلکه مانع بزرگی بر سر راه بهبود وضعیت زندگی آن‌هاست. با این نوع نگاه، زن موجودی با مشکلات و مسائل خاص خود و جدا از مرد دیده می‌شود. اما امروزه دنیا با این واقعیت مواجه است که دیگر نمی‌توان زنان را در فرآیند توسعه نادیده گرفت. توانمندی‌های زنان در میزان موفقیت دولت‌های در حال توسعه در زمینه کنترل رشد جمعیت، بیکاری، بهداشت و… امری غیر قابل انکار است. مشارکت سیاسی به درک زنان از زندگی اجتماعی کمک کرده و آن‌ها را به عنوان عناصر بهتری در خدمت جامعه در می‌آورد و به آن‌ها ارزش، نگرش و داده‌های جدیدی می‌دهد. مشارکت سیاسی زنان به توسعه سیاسی جامعه می‌انجامد. مراد از مشارکت زنان فقط مشارکت در سطح توده نیست  چرا که اگر مشارکت سیاسی زنان را فقط به حق رای و شرکت در گروه‌ها، انجمن‌ها و احزاب سیاسی و شرکت در تجربه‌های اجتماعی مانند جنگ، خدمات انسان‌دوستانه، جنبش‌های محیط زیست و بهداشتی محدود کنیم، قوانین جمهوری اسلامی ایران، برای مشارکت زنان مانع و محدودیتی ایجاد نکرده است. اما مفهوم درست مشارکت سیاسی به رسمیت شناختن حق ورود زنان نخبه به عرصه قدرت سیاسی در سطوح عالی مانند حضور زن در مجالس مقننه؛ شرکت در امور سیاسی و خدمات اداری در سطح وزیر، معاون وزیر و…  است. سهم زنان از کرسی‌های مجلس متداول‌ترین شاخص در سطح کشور از توانمندسازی سیاسی زنان و تنها شاخص سیاسی است که برای ارزیابی پیشرفت در جهت اهداف توسعه هزاره در خصوص برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر چند هر دو سطح مشارکت- چه مشارکت توده زنان و چه حضور زنان نخبه در سطوح بالای سیاسی در ایران بعد از انقلاب وجود داشته است اما هیچ تناسبی بین جمعیت زنان و میزان سهیم بودن نخبگان سیاسی زن در سطوح بالای سیاسی و تصمیم گیری وجود ندارد. در حالی که بیش از ۳۳ سال از اولین تجربه شکل گیری مجلس شورای اسلامی می‌گذرد و ۹ دوره مجلس تاکنون پشت سر گذاشته شده، تاکنون در هیچ دوره مجلس تعداد نمایندگان زن از ۱۴ نفر تجاوز نکرده است! دوره پنجم مجلس شورای اسلامی رکورددار حضور بیشترین تعداد نماینده زن در پارلمان است که تعداد نمایندگان زن رشد بیشتری پیدا کرد و ۱۴نماینده زن از میان ۲۷۷ نماینده به مجلس راه یافتند. واقعیت این است که سهم زنان در تصمیم‌گیری‌های سیاسی ناچیز است. برای مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان توجه به چند عامل مهم ضروری است: الف ـ   ‌زنان باید نسبت به مقام، موقعیت و جایگاه اجتماعی خود آگاهی پیدا کنند زیرا مقدمه فعالیت اجتماعی و سیاسی زنان شناخت و باور توانایی‌های خودشان است. در این صورت است که در نظام سیاسی و فعالیت‌های اجتماعی به صورت فعالانه مشارکت می‌کنند. ب- مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان باید خودانگیخته و سازمان یافته باشد و احزاب سیاسی برای کسب آرای جمعیت زنان، آن‌ها را وارد بازی‌های سیاسی نکنند. زنان باید به کنشگران فعال سیاسی و  اجتماعی تبدیل شوند. پ- زنان نخبه و پیشرو در قالب تشکل‌های منسجم همراه با مردان، به دنبال جلب مشارکت زنان و ترویج حس مسئولیت‌پذیری آنان جهت حضور فعالانه در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی در سطح کلان جامعه باشند. ت- زنان برای دیده شدن و قرار گرفتن در سطوح بالای سیاسی از دولت‌ها مطالبه داشته باشند و سهم خودشان در مناصب عالی را مطالبه کنند.  
ث ـ تبلیغات و اقدامات ضروری برای تقویت علاقمندی زنان به جامعه از طریق رسانه‌های نوشتاری و صوتی و تصویری به عمل آید. ج- شاید مهم‌ترین بخش فعالیت زنان برای ایجاد باور عمومی به توانایی‌ها آن‌ها تلاش در جهت زدودن باورهای منفی و غلط که از زن موجودی یک بعدی، غیر اجتماعی و محصور در چهاردیواری خانه می‌سازد.

مهرانگیز مروتی، نماینده ادوار مجلس / روزنامه قانون