در این فهرست مشاغلی چون مشاغل دفتری، فروشندگی و صندوقداری در مکان‌های بالا قرار می‌گیرند. در هفت مورد اول این فهرست هیچ شغلی را نمی‌بینیم که جزو مشاغل تخصصی و حرفه‌ای محسوب شود، اما برخی از زیرگروه‌های مشاغل تخصصی هم در این فهرست قرارمی‌گیرند. معمولاً مشاغلی که با تحصیلات عالی دانشگاهی ارتباط داشته باشند، در مرتبه پایین‌تری قرار دارند. عدم مطابقت بین طبقه‌بندی مشاغل و رشته‌ تحصیلی سبب شده تا برقرار کردن رابطه معنادار بین این دو داده با سختی انجام شود و ارزیابی میزان اشتغال در مشاغل غیرمرتبط مشکل شود.

  البته با مطالعه مشاغل مربوط به بهداشت و سلامتی می‌توان به سرنخ‌هایی دست یافت زیرا مشاغل این حوزه ارتباط نزدیکی به تحصیل در رشته‌های پزشکی و علوم بهداشتی دارند و بنابراین می‌توانند وضعیت این معضل را به روشنی نشان دهند. در سال ۲۰۰۱ فقط کمی بیش از نیمی از زنان مسلمان مقیم کانادا که در رشته‌های مرتبط با بهداشت و سلامت مدرک تخصصی داشتند، در یکی از مشاغل مربوط به این رشته مشغول به کار بودند. تنها عده کمی از زنان مسلمان در حرفه پرستاری مشغول به کار بودند و در مقابل بسیاری از زنان بیکار و یا شاغل در یک شغل غیر مرتبط را پزشکان و جراحانی تشکیل می‌دهند که مدارک و تجارب بین‌المللی داشتند. چندین دلیل آماری هست که نشان می‌دهد چرا این دو رقم- عده افرادی که در حوزه بهداشت و سلامت تحصیل کرده‌اند و عده کسانی که در مشاغل این حوزه به کار اشتغال دارند- با هم متفاوت هستند. اما چنین مغایرتی نمی‌تواند ساخته و پرداخته آمار باشد.داده‌های توزیع مشاغل نمی‌تواند آن طور که باید میزان حضور زنان در پست‌های مدیریتی را نشان دهد.

  در گزارشی که در سال ۲۰۰۰ تهیه شد و موضوع آن مشارکت اقلیت‌های مشهود در خدمات دولتی بود، این طور نتیجه‌گیری شده بود که درباره میزان طبقه‌بندی علمی و تخصصی این اقلیت‌ها بزرگنمایی شده و از نظر مراتب اداری هم واقعیت‌های موجود کمتر از آنچه هست، نشان داده شده است. طبق این گزارش، ۳/۱۳ درصد از زنان اقلیت‌های مشهود که در خدمات دولت فدرال مشغول به کار بودند، در طبقه‌بندی افراد متخصص و تحصیلکرده قرار می‌گرفتند اما این رقم برای کل زنان در سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۹رقمی معادل ۸/۷ درصد بود.

  در ضمن فقط ۴/۰ درصد از زنان اقلیت‌های مشهود پست‌های مدیریتی داشتند در حالی که این رقم برای کل زنان ۹/۰ درصد بود. این ارقام می‌توانند تصویر دقیقی از وضعیت زنان مسلمان ارائه دهند زیرا ۸۶ درصد آنان به اقلیت‌های مشهود تعلق دارند. علی‌رغم افزایش عده زنان مسلمانی که به بازار کار ملحق می‌شوند، هنوز هم آنان با مشکل بیکاری یا اشتغال در مشاغل غیرمرتبط مواجه هستند. رشد نیروی بازار کار زنان هم نتوانسته‌ مشاغلی را فراهم کند که با تخصص‌های زنان هماهنگ باشد. با اینکه در حال حاضر زنان اقلیت‌های مشهود موفق‌تر از گذشته هستند، اما هنوز هم برای رسیدن به پست‌های مدیریتی با محدودیت‌هایی نمادین و گاه دلسردکننده مواجه هستند.