او می‌افزاید: "ما تاثیر استرس را بر رشد ذهنی و عاطفی کودک را شناسایی کرده‌ایم." این متخصص رشد جنینی که یافته‌های خود را در اجلاس کالج سلطنتی روانپزشکان در لندن ارائه کرد تاثیر استرس روانی را بر کودک در حین بارداری مورد مطالعه قرار داده است. چگونگی رشد کودکان به ژن‌های آنها بستگی دارد، اما دکتر کلور نشان داد که وقایع درون رحم نیز عامل مهمی د راین مورد به حساب می‌آید. او ۱۲۳ زن را در مود وقایع دوران بارداری‌شان مورد پرسش قرار داد و رشد کودکان آنها را در ۱۸ ماهگی بررسی کرد. به گفته گلور دو نوع استرس در دوران بارداری بروز می‌کند، یکی استرسی که به علت اضطراب و و سابقه بیماری روانی است و دیگری استرسی که در روابط با همسر ایجاد می‌شود.

  بررسی‌های قبلی نشان داده‌اند که در صورتی که مادر در حین بارداری دچار استرس باشد، کودک در معرض خطر بیشتر مشکلات رفتاری، اضطراب، و مشکلات شناختی و عاطفی قرار می گیرد. پژوهش‌ها در حیوانات نشان داده‌اند که استرس مادر می‌تواند تغییرات درازمدتی در نمو عصبی کودکان به جای بگذارد. بررسی دکتر گلور هم نشان‌دهنده تفاوت میان نوزادان مادران بدون استرس و مادران دچار استرس بود. گلور می‌گوید: "رشد ذهنی این کودکان کندتر از همتایانشان بود و ترس و اضطراب بیشتری نشان می‌دادند." گرچه دقیقا روشن نیست که استرس مادری چگونه بر جنین تاثیر می‌گذارد، تصور می‌رود این تاثیر به میزان‌‌های بالای هورمون استرس، کورتیزول، در خون مادر و مایع آمنیوتیک مربوط باشد.

  پژوهش‌های احیر بیانگر رابطه‌ای میان میزان‌های کورتیزول در مایع آمنیوتیک و "نمایه رشد روانی کودک" بوده‌اند که پیشرفت ذهنی کودک را ارزیابی می‌کند. گلور تاکید می‌کند که همه نوزادان تحت تاثیر استرس مادر در دوران بارداری قرار نمی‌گیرند، اما توصیه می‌کند که زنان بارداری که احساس می‌کنند تحت استرس هستند دکترشان را ببینند، با فردی صحبت کنند یا وقت‌هایی را به تمرینات آرامش‌بخش اختصاص دهند.