موسوی با اشاره به این که ظرفیت هر خانه سلامت حداکثر ۱۰ نفر است، اذعان داشت: دختران معرفی شده به این خانه‌ها حداکثر می‌توانند ۶ ماه در آنجا زندگی کنند و تمدید مدت نگهداری از آنها بستگی به تشخیص تیم تخصصی کمیته آسیبهای اجتماعی دارد. وی خاطرنشان کرد: خدمات قابل ارائه در این خانه‌ها، شامل مددکاری اجتماعی، روانشناسی، خدمات حقوقی، پزشکی، آموزشی، فرهنگی، ‌ازدواج و همچنین خدمات در حوزه اشتغال است و البته در صورت نیاز این خدمات به اعضای خانواده نیز ارائه می‌شود، اما کیفیت خدمات در تمامی مراکز و خانه‌ها یکسان نیست.

  مدیرکل دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی با بیان این که خانه‌های سلامت، هیچ گونه تابلویی ندارند و سعی ما از اجرای چنین طرحهایی ایجاد خانه سلامت، به معنای واقعی است، تصریح کرد: خانه‌های سلامت حکم بازداشتگاه را برای فرد ندارد و او می‌تواند از برنامه‌های آموزشی و اوقات فراغت در خارج خانه استفاده کند. وی ادامه داد: اولویت اول خانه‌های سلامت، بازگرداندن مراجعه‌کنندگان به خانواده است؛ اما گاهی اوقات خانه بهترین مکان برای برخی دختران نیست،‌ مثل خانواده‌هایی که اقدام به فروش دختران یا ازدواج تحمیلی آنها با افراد مسن می‌کنند که در این گونه موارد سعی سازمان بهزیستی، ایجاد زمینه‌های استقلال از طریق توانمندسازی آنها با وام ودیعه مسکن، ‌ازدواج و اشتغال است. موسوی با اشاره به آمار سال ۱۳۸۵ مراجعه‌کنندگان به خانه‌های سلامت گفت: حدود ۲۵ درصد مراجعین، بیسواد، ۳۹ درصد دانشجو و دانش‌آموز، ۵۸ درصد بیکار و کمتر از دو درصد آنها شاغل بوده‌اند.

  وی با بیان این که انگیزه آنها از فرار از منزل عدم شرایط مناسب زندگی است، به ایسنا گفت: هنگام مراجعه این دختران به خانه‌های سلامت ۲۱ درصد با پدر و مادر زندگی می‌کردند و ۱۰ درصد با پدر، ۱۸ درصد یا با پدر یا مادر، ۱۴ درصد با پدر و نامادری، ۲۲ درصد نیز در منزل اقوام زندگی می‌کردند. همچنین ۳۵ درصد در خانواده‌های چهار نفره و مابقی عضو خانوارهای بالای ۵ نفره و پرجمعیت بودند.

  مدیر کل دفتر آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی با اشاره به این که آنچه دارای اهمیت است، ارائه خدمات به این دختران است، ادامه داد: ۳۲ درصد افراد خود معرف، ۳۷ درصد از طریق قوه قضاییه و ۳۱ درصد نیز از طریق سایر مراکز و ارگانها به مرکز مداخله در بحران معرفی شده‌اند.

  وی اظهار داشت: هنگام مراجعه، حدود ۱۹ درصد دختران از افسردگی رنج می‌بردند، ۱۱ درصد دارای هوش مرزی، ۸۶ درصد هوش عادی و سه درصد از هوش بالا برخوردار بودند. موسوی دلایل اصلی جدایی دختران نگهداری شده در خانه‌های سلامت را ۲۱ درصد به دلیل بدسرپرستی، ۱۴ درصد اعتیاد در خانواده، ۱۱ درصد به دلیل ضرب و شتم، ۱۷ درصد بی‌سرپرست عنوان کرد و گفت: حدود ۶۴ درصد آنها نیز در کودکی مورد آزار و اذیتهای جسمی و جنسی قرار گرفته بودند.