وی با بیان این که نوع پوشش ورزشکاران برای حضور در میادین بین‌المللی از جمله المپیک پکن – مهمترین رقابت پیش رو برای ما اهمیت بسزایی دارد، گفت: پس از این چگونگی حضور و نوع پوشش ورزشکاران به خصوص بانوان بسیار سنگین خواهد شد. از دیدگاه ما دو نوع پوشش برای ورزشکاران وجود دارد . یک پوشش به اردوی تیم‌های ملی و پوشش دیگر به مراسم افتتاحیه، اختتامیه و حضور در میادین بین‌المللی بازمی‌گردد که هر دو باید رعایت شود.

  وی ادامه داد: لباس‌های متحدالاشکل ورزشکاران ما باید نشانگر یک فرد ایرانی باشد و اصالت ارزش‌های‌مان را داشته باشد که تمام این موارد را به فدراسیون‌ها ابلاغ کرده‌ایم. اگرچه فدراسیون‌های ورزشی پیش از این نیز پیرو ضوابط فوق بوده‌اند.

  ساور تصریح کرد: اجبار رعایت ضوابط فرهنگی تا آنجاست که اگر از آن سرپیچی شود، در نوع همکاری ما با فدراسیون مربوطه و یا ورزشکار تجدیدنظر خواهد شد. امور فرهنگی دارای چارچوب خاصی است، بسیاری از ورزشکاران به ما اعتراض کردند که چرا فلان فدراسیون و یا فلان ورزشکار از قوانین سرپیچی کرده است.

  وی در ادامه‌ تاکید کرد: قطعا پس از این همه‌ی مربیان تیم‌های ملی بانوان باید زن باشند و هیچ مربی مردی نمی‌تواند تیم بانوان را هدایت کند، هم‌چنین تا حد امکان تیم‌های ما باید در مسابقات بین‌المللی شرکت کنند که داوران آن نیز زن باشند.

  هم‌چنین نیازاده، نایب رییس فدراسیون دو و میدانی، در این باره گفت: بر طبق این دستورالعمل لیلا رجبی در پرتاب‌ها و یک مربی اکراینی در پرش ارتفاع به هدایت دوومیدانی کاران می‌پردازند و بقیه نیز با خانم اصلانلو فعالیت خواهند کرد. در دوی صحرانوردی که در محیط عمومی انجام می‌شود، نیز مشکلی وجود ندارد.

  فرهادی‌زاد، نایب رییس فدراسیون قایقرانی نیز گفت: شاید در برنامه‌های کلان از مردان برنامه بگیریم اما، مدت‌هاست که در بخش آب‌های خروشان و آب‌های آرام از مربی زن استفاده می‌کنیم.

  ساور، معاون فرهنگی سازمان تربیت بدنی در پایان پیرامون برنامه‌های فرهنگی المپیک توضیح داد و گفت: در این زمینه ستاد عالی فرهنگی با‌ حضور نمایندگان وزارتخانه‌های ذیربط تشکیل شده است که نقطه نظرات آنها جمع‌بندی می‌شود و برای اجرا در پکن به اطلاع مردم نیز خواهد رسید. البته ضرورت برگزاری نمایشگاه امور فرهنگی در پکن وجود دارد که با نظر کمیته ملی المپیک، سازمان تربیت بدنی در ستاد عالی فرهنگی به تصویب خواهد رسید. انجام این کار بستگی به فضای حاکم در پکن دارد؛ چرا که در ماکائو (بازی‌های داخل سالن آسیا) فضای انجام این کار وجود نداشت؛ اما وضعیت در المپیک پکن به گونه‌ای دیگر است.