وی روز سه‌شنبه طی سخنانی در نشست تخصصی شورای مرکزی انجمن روزنامه نگاران زن، سیاست را "بر بال رسانه" امکانپذیر دانست و مهمترین ابزار بهره‌گیری از پیامهای سیاستمداران را کانون رسانه‌ای ذکر کرد. رمضان زاده با اشاره به کتاب "جامعه اطلاعاتی" اثر "کاستلز" خاطرنشان کرد: آنچه در حوزه سیاست بیشتر به آن توجه می‌شود برداشت از سیاست است که مهمتر از عمل سیاسی است یعنی نمادی که از سیاستگذار بیشتر از واقعیت عمل می کند، تصویر آن است. سخنگوی پیشین دولت اضافه کرد: "پستمن" یکی از اندیشمندان حوزه رسانه می گوید واقعیت را آنگونه که هست نمی‌بینیم بلکه آنگونه که زبانها به ما می گویند و فرهنگ را در برمی گیرند، مشاهده می‌کنیم. وی، با تاکید بر دوره تاریخی فرهنگ شفاهی و تاثیر آن بر جامعه ایرانی حوزه رسانه را عمیق تر دانست و گفت: در این رویکرد تا زمانی که فرهنگ شفاهی در این کشور جای داشت، امکان بهره‌گیری از سایر امکانات ارتباطی بسیار دشوار یا غیرممکن بود. رمضان زاده افزود: در پایان دوره صفویه که کم کم فرهنگ مکتوب به کشور وارد شد و صنعت چاپ توانست بخشی از مسوولیت فرهنگی را در برگیرد، انقطاع با فرهنگ شفاهی شکل گرفت. وی اظهار داشت: این فرهنگ که نوپا، جدید و کم تجربه بود و با سابقه تاریخی کشور نیز چندان سنخیتی نداشت با ورود تلویزیون و رادیو کم کم به عقب نشینی وادار شد البته این رویکرد تنها در ایران نبود بلکه در سراسر جهان تلویزیون و رادیو توانست به این مقام برسد. وی با اشاره به روند جهانی این موضوع گفت: به این ترتیب فرهنگ شفاهی مجددا به حوزه ارتباطی بازگشت و به گفته "نیومن" یکی دیگر از صاحبنظران در این حوزه، تلویزیون وسیله پیامگیران تنبل است ولی اگر نخواهیم از این عبارت استفاده کنیم می‌توانیم بگوییم تلویزیون ابزار پیام‌گیری مردم کم فرصت و خسته است که ترجیح می‌دهند زودتر به پیام برسند. سخنگوی دولت سابق با تاکید بر اینکه مطبوعات به علت وقت گیر بودن و امکان دسترسی کمتر به نوعی ابزار روشنفکری پیام گیران محسوب می‌شود، اضافه کرد: در واقع با توجه به پیشینه فرهنگی کشور و در دسترس بودن ابزارهای الکترونیکی راحت‌الوصول، میل به رسانه تصویری و شنیداری بیشتر شکل گرفته است. رمضان زاده اظهار داشت: در این چارچوب بیشترین میزان تاثیرگذاری بر مخاطب در اختیار رسانه‌ای است که فضای ارتباطی بیشتری را در اختیار دارد لذا نقش رسانه برای پیام‌گیری و ارسال پیام بیشتر نمایان می‌شود. وی با تاکید بر اینکه دولتها بدون ارتباط با رسانه، برای ارسال پیام کمترین شانس را دارند، ادامه داد: جایگاه رسانه روز به روز در پیوستگی با سیاست بیشتر می‌شود. سخنگوی پیشین دولت خاطرنشان کرد: امروز رسانه‌ها قالب رقابتهای سیاسی را با میزان تاثیرگذاری بر مخاطبان در اختیار گرفته‌اند. رمضان زاده با تاکید بر نقش برجسته تلویزون و رادیو در میان رسانه‌ها، جایگاه دولت در کشورهای در حال توسعه را نیز مورد توجه قرار داد و گفت: با توجه به تمرکزگرایی دولت و ساخت نوپای آن در این گروه از کشورها، رسانه‌های تصویری و شنیداری نیز با نوعی تمرکز همراه هستند، تمرکزی که در رقابت سیاسی با توجه به اینکه رسانه از چه رویکردی برخوردار است، قادر به تاثیرگذاری است. پس از پایان سخنان رمضان زاده، پرسش‌هایی در خصوص ساخت تئوریک رسانه و میزان اثربخشی آن در ترسیم معادلات سیاسی مطرح شد. یکی از سووالات در مورد شکاف نخبه‌ای که گرایش به مطبوعات و رسانه مکتوب دارد با بدنه جامعه که رسانه شنیداری و دیداری را ترجیح می‌دهد، مطرح شد. وی پاسخ داد: این شکاف در تمامی جوامع قابل مشاهده است اما راهکارهای مختلفی برای آن تدارک دیده شده که نهادهای جامعه مدنی یکی از رویکردها است. سخنگوی سابق دولت، ساختارهای مستقل رسانه‌ای به خصوص تلویزیون‌های خصوصی و مکتوبات غیردولتی را نیز بخشی از فراگرد ذکر کرد. پرسش دیگر با این مضمون مطرح شد که "آیا مدارهای حاکمیت به نقش موثر رسانه به خصوص با ساختاری که توضیح داده شد، واقف هستند و می‌توانند ظرفیتهای لازم را برای بهره‌گیری از این امکانات جستجو کنند ؟" رمضان زاده در پاسخ گفت: قوانین و ساختار حکومت در ایران از ظرفیتهای بسیار خوبی برای بهره‌گیری از این امکانات برخوردار است. وی در عین حال افزود: اما مدارهای حاکمیت متشکل از افراد است و برخی از نیازها محتاج نهادینه شدن است. طرح موضوع شبکه خصوصی از سوی آقای "کروبی" شاید فرصتی برای به فعلیت در آوردن ظرفیتها باشد.