متولی افزود: تحقیقات در زمینه اختلالات سوخت و ساز بدن مادران باردار نشان می دهد که تغییر سوخت و ساز مادر از تجزیه گلوکز به تجزیه چربی و ایجاد اجسام کتونی از نوعی ماده انرژی زا که در هر کدام گرسنگی از تجزیه چربی ها در بدن تولید و به جای گلوکز برای تولید انرژی در بدن به کار می رود می تواند تاثیرات نامناسبی بر رشد عصبی و رفتاری فرزندان بگذارد.

  وی می گوید: در ماههای آخر حاملگی بخش اعظم اندامها، بافت ها و ارگانهای جنین کامل می شود و بدن نیاز زیادی به مواد غذایی برای رشد جنین دارد. جنین غذای مورد نیاز خود را مستقیما از طریق گلوکز خون مادر تامین می کند و مادر برای تامین ۵۰ تا ۷۰ درصد انرژی جنین، قند خود را از ذخایر چربی موجود در بدنش به دست آورده که خود منجر به افزایش تولید مواد کتونی (ستونی) در خون می شود، این ترکیبات از طریق جفت وارد گردش خون جنین و موجب ایجاد آسیب در سیستم عصبی جنین می شود.

  این کارشناس در ادامه بیان داشت: طبق پیشنهاد یکی از دانشمندان مسلمان به نام پروفسور شهیداتر، امن ترین زمان برای روزه داری در سه ماه دوم حاملگی (ماه ۴ تا ۶ بارداری) است و گرفتن روزه در قبل و بعد این دوران، منوط به اجازه پزشک متخصص زنان و وضعیت سلامت مادر است.

  متولی گفت: در ۳ ماه اول بارداری، دوران بحرانی بوده و نسبت به وضعیت هر فرد شرایط متفاوت خواهد بود و در صورت بروز عوارض گوارشی غیر قابل تحمل مانند استفراغ و سوزش سر دل، لزوم خوردن غذا به فواصل زمانی کوتاه مدت، مادر باردار به عنوان بیمار تلقی شده و نباید روزه بگیرد. وی همچنین افزود: زنان بارداری که دچار فشار خون مزمن و یا فشار خون بارداری، دیابت و سایر بیماری های زمینه ای هستند نیز از گرفتن روزه خودداری کنند و در صورتی که مادری با روزه داری دچار ضعف شدید شود نباید روزه بگیرد زیرا کاهش قند خون مادر، خون رسانی به جنین را مختل کرده و بر روی هوش کودک تاثیر سوء دارد.

  کارشناس ارشد مامایی در ادامه به خبرنگار ایونا گفت: در صورتی که زن حامله از سلامتی کامل برخوردار باشد با کمک و مشورت تیم بهداشتی و مراقبت کامل در دوران بارداری می تواند روزه بگیرد و رژیم غذایی او باید به گونه ای باشد که از پروتئین، سبزیجات و میوه ها و خوراکی های شیرین مفید و مغذی مانند خرما در هنگام افطار و سحر به میزان بیشتری استفاده کند.

  وی در خصوص زنان شیرده نیز گفت: از آنجا که در سال اول به ویژه ۶ ماه نخست، غذای انحصاری کودک شیر مادر است و کودک انحصارا به شیر مادر وابسته است، مادران نباید روزه بگیرند چون ممکن است بدن مادر در ساعات پایانی روز شیر کافی تولید نکند و در نتیجه رشد کودک آسیب ببیند.

  متولی افزود: اسلام نیز موقتا مادر شیرده را از انجام این تکلیف الهی بازداشته و لیکن جبران آن را به زمانی غیر از شیردهی موکول کرده است اما در سال دوم کودک شیر خوار، به شرط اینکه کودک از ماه هفتم با غذای کمکی تغذیه شده باشد و از ۹ تا ۱۰ ماهگی نیز از غذای نرم تغذیه شده باشد، گرفتن روزه مانعی ندارد زیرا وابستگی شدید کودک به شیر مادر کاهش پیدا کرده و روزه داری باعث نرسیدن غذای کافی به شیر خوار نمی شود.

  وی در پایان از مادران شیرده خواست تا با مصرف منابع غذایی حاوی پروتئین، کلسیم، آهن و انواع ویتامین ها در وعده های افطار و سحر و ما بین این وعده ها به نحو مطلوب به نوزاد خود شیر بدهد و با مصرف مواد غذایی کم حجم اما مقوی همچون لبنیات کم چرب، آجیل خام و انواع گوشت ها به حجم شیرشان بیفزایند و طی روز نیز غذاهای کمکی را جایگزین شیر خود کنند.