زهرا نژادبهرام در گفت وگو با خبرنگار سرویس «زنان» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، افزود: ابتدا لازم است مفهوم عدالت جنسیتی تبیین شود و شباهت‌ها و تفاوت‌های آن با مفاهیمی مانند برابری جنسیتی و اختلاف جنسیتی مشخص شود؛ ازسوی دیگر باید مفاهیم جنسیت و جنس مانند سایر کشورهای دنیا در ایران نیز تفکیک شود.

وی خاطرنشان کرد: پس از تبیین مفاهیمی مانند عدالت جنسیتی باید با مراجع رسمی مربوط به آن مانند مراجع تقلید، بنیاد نهج البلاغه و مرکزمطالعات اسلامی درباره این مفهوم گفت وگو شود. باا نجام این کار مراجع درباره مفهومی مانند عدالت جنسیتی اعلام نظر می‌کنند و با دیدگاه‌های مختلف در این عرصه آشنا می شوند و آنگاه با توجه به ادله مختلف ارائه شده دیدگاه‌های خود را نسبت به آن ارائه می‌کنند و این مهم بستر جرح و تعدیل و نقد را فراهم می‌کند و فرآیند رفع نواقص و نشر دیدگاه‌های متناسب را از منابع اصلی فراهم می‌کند.

نژاد بهرام در ادامه گفت: در این شرایط می‌توان یک مفهوم را به یک دکترین تبدیل کرد. در واقع آنچه در این میان ضرورت دارد مورد بحث قرار بگیرد، ایجاد شرایط متناسب برای تولد یک گفتمان است، گفتمانی که آبشخور آن انتظارات و مطالبات جامعه‌ای است که در بستر تعالیم فرهنگی – اجتماعی و مبانی اعتقادی به دنبال گشودن راه‌های متناسب برای بهبود شرایط زندگی انسان است.

وی تاکید کرد: اگر مراحلی مانند تبیین یک مفهوم و مشورت با مراجع مربوط به آن طی نشود و تنها رسانه‌ای شود به عنوان ابزاری سیاسی از آن بهره‌برداری می‌شود و نمی‌توان آن را به عنوان یک دکترین جهانی مطرح کرد.

به اعتقاد وی، عدالت جنسیتی به حربه‌ای برای رقابت سیاسی مبدل می‌شود و از قالب استراتژی نظام خارج می‌شود و لذا انتظار این که بتواند به عنوان یک رویکرد جهانی به بحث گرفته شود قابل انتظار نیست.

وی همچنین با اشاره به این که جامعه امروز جهانی بر اساس نیازها و باورها شکل گرفته است، لذا باید رابطه نیازها و باورها آن قدر به هم نزدیک شود که بتواند مشکلات جامعه را مرتفع سازد وگرنه در قالب تئوری‌های کتابخانه‌ای یا بستری برای منازعات و رقابت‌های سیاسی در جامعه تصویر می‌شود گفت: جامعه جهانی در انتظار خروج دکترین‌های مبتنی بر باورهای و فرهنگ نظامی است که مدعی اصلاح روابط انسانی را به صورت واقعی وعملیاتی دارد و می خواهد خارج از شعار با اتکا به شعور راه گشا باشد، از این رو ضروری است موضوعاتی از این دست با روشهای جدی در بوته نقد قرا ر گیرند تا مستدل و مبتنی بر منطق و اصول راه خود را به درون لایه‌های عملیاتی جامعه ایرانی و جهانی بگشاید.

این فعال حوزه زنان درباره نقش رسانه‌ها در معرفی مفهوم عدالت جنسیتی گفت: یک فرد رسانه‌ای ممکن است ظرفیت برنامه‌ریزی را نیز داشته باشد اما انباید انتظار داشت رسانه تولید برنامه کند؛ بنابراین ابتدا باید درباره چگونگی بازنمایی و برنامه عمل مفهوم عدالت جنسیتی اقدامات لازم صورت گیرد سپس از ظرفیت رسانه‌ها بهره برده شود. حضور رسانه در عرصه تبادل پیام در این بخش فقط در قالب بیان مطالبات و دیدگاه‌های مختلف است.

نژاد بهرام در پایان اظهارکرد: انتظار از رسانه به عنوان بازنمایی عدالت جنسیتی در جامعه جهانی بیش از ظرفیتی است که در رسالت رسانه آمده و بیش از واقعیاتی است که در جامعه نسبت به این مفهوم وجود دارد. این مفهوم هنوز نتوانسته به عنوان یک استراتژی اصلی در جامعه به اجرا گذاشته بشود و هنوز تعاریف گوناگون از دیدگاه‌های مختلف برای آن صورت می‌گیرد که هرکدام از منظر خودشان راه صلاح را طی می‌کننند از این رو رسانه با همه ظرفیت‌های به فعلیت رسیده و نرسیده در جایگاهی نیست که ادبیات یک دکترین را تبیین کند، رسانه ابزاری برای نشر دکترین ساخته شده در محافل فکری و برنامه‌ریز است.