بر همین اساس حضور مردان در مسابقات و مراسم افتتاحیه و اختتامیه رقابت های ورزشی زنان هم ممنوع اعلام شده است. اگرچه حضور مربیان مرد در حین برگزاری مسابقات ورزشی تنها هنگام رقابت های قهرمانی کشوری دو و میدانی دختران با مخالفت علنی نیروهای حراست که اتفاقا خودشان هم مرد بودند! همراه بود اما به هرحال در رشته های دیگر که هنوز سطح ورزش بانوان به حدی نرسیده که مربی و مدرس زن داشته باشند، عملا باعث رکود و کم شدن فعالیت شان شد. اتومبیلرانی یکی از رشته هایی بود که به دلیل فعالیت اندک زنان از داشتن عوامل فنی و مکانیک خودرو زن محروم بود و با این بخشنامه تعداد اندک ورزشکاران زن هم که در این رشته فعالیت می کردند، دیگر اجازه شرکت در مسابقات همزمان با مردان را نداشتند.

  هرچند مسوولان فدراسیون اتومبیلرانی برای مدتی محدود و تا خرداد ۸۶ اجازه فعالیت همزمان دختران و پسران را از سازمان کسب کرده اند اما مطمئنا ممکن نیست تا آن زمان بتوانند مربی، عوامل فنی و مکانیک زن حرفه ای تربیت کنند و یا تیم بانوان تشکیل دهند و احتمالا باز همان داستان تکرار می شود. اما مشکلی که برای راگبی بازان پیش آمد، حادتر از مشکل راننده هاست چراکه آنها از همین فرصت چند ماهه هم محروم شدند و با ابلاغ بخشنامه مذبور عملا فعالیت شان متوقف ماند.

  یکی از راه اندازان رشته راگبی در ایران می گوید؛ «در طول دو سالی که راگبی دختران فعال بوده آنها از مربیانی استفاده کرده اند که نه تنها راگبی بازی نکرده اند بلکه هیچ اطلاعاتی از این رشته ندارند و با دو یا سه جلسه کلاس توجیهی مشغول به کار شده اند و حالا استفاده از همین مربیان هم ممنوع شده است.» این در حالی است که تیم ملی راگبی دختران چندی پیش از طرف کشور آذربایجان برای انجام بازی های دوستانه دعوت نامه داشت. البته چندی پیش دختران تهران موفق شدند اداره کل تربیت بدنی تهران را راضی کنند که با حضور یک نماینده از حراست، بتوانند تمرینات شان را پی گیرند اما چون ممنوعیت تمرین زنان با مربیان مرد دستور مستقیم ریاست سازمان بود، این کار هم ممنوع و راگبی دختران تعطیل شد. این در حالی است که حضور چند روزه مدرس مرد ایرانی الاصل راگبی که از طرف کنفدراسیون چند روزی از هند به ایران آمد، نتوانست برای تربیت مربیان زن کافی باشد و درخواست شش ماه پیش فدراسیون برای در اختیار گرفتن مربی زن هم از طرف کنفدراسیون آسیا بی پاسخ گذاشته شده است.

  زهرا ناطقی، نایب رئیس فدراسیون بیس بال، کریکت، راگبی و سافت بال در این باره به ایرنا می گوید؛ «براساس دستورالعملی که سازمان به ما ابلاغ کرد از حدود ۳ ماه پیش فعالیت ها را جدا کرده ایم اما درخواستی هم به کنفدراسیون راگبی آسیا برای آوردن یک مربی زن داده ایم هنوز بی جواب مانده است. تمام مربیان زن ما در این رشته درجه ۳ هستند و باید ارتقاء درجه پیدا کنند.»

  ناطقی توضیح می دهد که این مشکل درباره سافت بال دختران هم وجود داشته اما دو مربی زن آمریکایی با حضور یک ماهه شان در ایران تا حدی مشکل را برطرف کردند. او ادامه می دهد؛ «در مورد راگبی هم باید همین کار را بکنیم. منتظر مدرس خارجی هستیم که هم مربیان را آموزش دهد و هم تیم ملی را کمک برساند.» اما او توضیح نمی دهد که حضور کوتاه مدت یک مدرس خارجی چه تاثیری می تواند روی یک تیم نوپا و مربیان کاملا آماتور داشته باشد.

  به هرحال در کنار مشکلات همیشگی مانند نبود زمین تمرین مناسب دختران و کمبود اعتبار این بار نبود مربی زن و محدودیت های جدید دامن گیر دختران ورزشکار شده است و معلوم نیست دخترانی که فعالیت شان تعطیل شده چطور می توانند سهمی از مدال آوری در ورزش را برعهده بگیرند.