رئیس گروه جنسیت زنان سازمان ملل متحد یادآور شد: ۱۲درصد از نیروی کار ایران و ۴درصد از نمایندگان مجلس را زنان تشکیل می‌دهند. وی ضمن بیان بهبود وضعیت زنان ایرانی در سال ۸۵ گفت: در ایران خشونت علیه زنان به لحاظ سوء تفسیرها و همچنین حمایت نکردن مستقیم قضایی و حقوقی از حقوق زنان و نبود کیفرهای مربوط به اعمال خشونت علیه زنان دیده می‌شود. "کنوت اوتسیبی" هماهنگ‌کننده سازمان ملل متحد نیز در مراسم روز جهانی زن در دفتر این سازمان در خصوص خشونت علیه زنان و فعالیت سازمان ملل در زمینه کاهش آمار این پدیده گفت: آموزش از مهمترین راهکارهای مقابله با این پدیده است. البته سازمان ملل تنها می‌تواند نقش غیرمستقیم در این برنامه ایفا کند و بیشتر نقش تشویقی و ترویجی داشته باشد.

  محمد عبدالاحد" نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل متحد نیز گفت: این معضل جهانی است و تنها در ایران مشاهده نمی‌شود. بر اساس آمار رسمی از هر سه زن یک نفر در سراسر جهان در طول دوران زندگی مورد ضرب و شتم و یا تجاوز قرار می‌گیرد. بر همین اساس هزینه خشونت در آمریکا ۱۲میلیارد و ۶۰۰میلیون و در انگلیس ۲۳میلیارد دلار است. وی با اشاره به تحقیق مرکز توسعه قضایی در زمینه خشونت علیه زنان گفت: بیشترین اعمال خشونت علیه زنان، خشونت جنسی است که ۱۳ تا ۶۳ درصد از زنان را شامل می‌شود و این امر به لحاظ نابرابری جنسی و حقوقی در جوامع مختلف رخ می‌دهد. سالاری از دفتر عمران و توسعه سازمان ملل متحد نیز در همین زمینه گفت: مرکز مشارکت امور زنان و دفتر عمران سازمان ملل متحد برنامه مشترکی دارند تا با ایجاد خط ویژه تلفنی برای کمک حقوقی، مشاوره و… زنان آسیب دیده تحت حمایت قرار گیرند، پرونده‌هایشان به مراجع ذیصلاح ارسال شود و کمک‌های رایگان در سریع‌ترین وضع و در عین حفظ راز و حرمت آنها ارسال شود. گلاره مستشاری از دفتر مقابله با مواد مخدر و کاهش جرم سازمان ملل نیز گفت: با قوه قضائیه به تازگی به توافق رسیده‌ایم تا اطلاعات و داده‌های قاچاق انسان که شامل زنان نیز می‌شوند، گردآوری شود و این دو مرکز در تلاش برای ایجاد مرکزی برای رسیدگی به این موضوع هستند.

  اوتسیبی در پاسخ به سئوالی در خصوص خشونت غیرعمد که علیه زنان اعمال می‌شود مانند انتقال آلودگی اچ آی وی- ایدز از شوهر به زن و خلأهای قانونی پیش رو گفت: این موضوع در چارچوب برنامه‌های مبارزه با این بیماری می‌گنجد. مسئله دسترسی به اطلاعات، ارتقای آگاهی در مورد ایران در حال حاضر مناسب‌تر شده و بازتر با این مسئله برخورد می‌شود. کار اصلی در این زمینه از طریق افزایش آگاهی و در دست بودن وسایل پیشگیری انجام می‌شود.