این دفتر بعد از برخورد با نیروهای امریکایی دفتر رسمی خود را بست و به صورت پنهانی کار انسانی خود را انجام داد. این دفتر از دست اندر کاران خواست که گزارش و آمارهای خود را در زمینه وضعیت اسفبار انسانی و بحران خشونت طائفی در عراق را ارائه دهند و جلسات بیشتری درباره ضررهای این روند و نتایج آن بر روی زنان تشکیل شود.

  در این گزارش آمده که بزرگترین مشکل همان تیره بودن خبر رسانی و عدم وصول گزارشات در این زمینه است ولی با وجود دفتر کمک رسانی اسلامی شاهد واقعیت دردناک و آوارگی روزانه ده ها نفر و افزایش نسبت مهاجرت در استان دیالی بودیم بطوریکه در عرض یک هفته بیش از ۶۰۰ خانواده از گروههای چریکی در ۹/۲۰۰۷ آواره شدند و متاسفانه به خاطر کمی امکانات قادر به کمک به آنها نبودیم . در شمال عراق تعدادی از روستاها مورد هجوم توسط کشور ترکیه بمباران شدند و ۱۰ هزار خانواده از آنجا جلای وطن کردند که احتیاج به مواد غذایی و وسایل گرمایی و لباس داشتند تا خود را از سرمای گزنده زمستان در امان دارند . تعداد مهاجرین در داخل عراق به بیش از ۲.۳ میلیون نفر رسیده است که حدود یک میلیون در قبل از سال ۲۰۰۳ بوده اند و ۱.۳ میلیون نفر نیز بعد از روشن شدن جنگ طائفی در سامرا در فبریه سال ۲۰۰۳ به این تعداد افزوده شدند.

  این خانواده ها بدبختی ها و رنجهای زیادی را متحمل شدند و به شدت به خوراک و پوشاک و سرپناه نیاز داشتند بطوریکه خیل عظیمی از آنان لقمه ای برای رفع گرسنگی خود نمی یافتند و این گزارش عنوان می کند تعداد ساکنین شهر الطارمیه ۱۷۰ هزار نفر بوده است و ۸ هزار خانواده به آنجا مهاجرت نمودند که شامل ۴۸ میلیون نفر بودند و با توجه به درآمد و امکانات محدود این شهر در واقع یک بار سنگین بر این شهر وارد آمد بویژه از لحاظ تربیت و بهداشت.

  همچنین نسبت مرگ و میر مادران حامله واقعاً در عراق بسیار است به طوریکه از هر ۱۰ هزار زن ۸۰ نفر از انها رخت نیستی می پوشند و این نسبت حتی از نسبت مرگ و میر زنان در دولتهای آفریقایی جنوب صحرا نیز بیشتر است و این دفتر در نظر دارد یک سری کمکها را در زمینه مواد غذایی و نظافت و بهداشت و آماده کردن درمانگاهها و کفالت ایتام و حمایت تربیتی و بهداشتی و فرهنگی از آنها از طریق اعانات انجام دهد هرچند که وجود نیروهای اشغالگر محدودیت هایی را به وجود می آورد.