شاید تا چند ماه پیش که جریان اصلاح طلب تمام تلاش خود را برای حضوری پررنگ و همه جانبه در انتخابات مجلس هشتم واحد کرد، هیچ کس انتظار، تصور و پیش بینی چنین روزهایی را هم نمی کرد که اکثر چهره های شاخص اصلاح طلب برای حضور در انتخابات به استناد بندهای ۱،۳،۵ ماده ۲۸ قانون انتخابات رد صلاحیت شوند و با اظهار نظرهای مقامات سیاسی، امنیتی، نظامی و مذهبی، حتی برای آینده سیاسی و حتی آینده شغلی خود نیز احساس خطر نمایند؛ که حتی به تعبیر قریب به مضمون نایب رییس محترم مجلس بسیاری از آنان اگر زنده اند، از صدقه سری نظام مهرورز است…

  در آن ایام، زنان اصلاح طلب نیز داعیه حضور فعالتر و گسترده تر زنان را در لیست های انتخاباتی داشتند و پی گیر سهمیه حداقل ۳۰ درصدی خود از کرسی های مجلس بخصوص در لیست تهران بودند و به کمتر از آن هم راضی نبودند. بی آنکه در این اندیشه باشند که از لیست پیشنهادی ۱۰۰ نفره آنها به ستاد ائتلاف اصلاح طلبان، اولا تعداد به مراتب کمتری ثبت نام می کنند و از این تعداد نیز عدد اندکی تایید می شوند که در لیست قرار بگیرند.

  اصولگرایان نیز که پیروزی خود را در رقابتی بدون رقیب، قطعی می دانستند، این روزها خود به جان هم افتاده، سر یکدیگر را می تراشند.هر که هم در لیست قرار نگرفت خود مدعی لیستی جدید می شود.

  زنان شاخص اصولگرا نیز که از همان ابتدا به دنبال ۳۰ درصد لیست تهران بودند، چون نتوانستند به این نتیجه برسند و بعضاً خودشان نیز در لیست قرار نگرفتند، از ادامه رقابت کناره گرفته، انصراف را ترجیح دادند.

  این فضای سرد انتخاباتی که پیش بینی می شد با اندک درایت و سماجتی گرمتر از این شود، با اتفاقاتی حاشیه ای که به مراتب از متن مهمتر بود، هر از چندگاه متحول شد. فوت احمد بورقانی معاون اسبق مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همزمان با رد صلاحیت گسترده کاندیداها توسط هیات های اجرایی؛ بسته شدن مجله پر مخاطب زنان؛ انصراف دکتر عارف از ادامه رقابت انتخاباتی؛ درگذشت تاریخی آیت الله توسلی در هنگام نطق اعتراضی اش به توهین به خانواده حضرت امام و ابراز نگرانی از تحجر و واپس گرایی؛ سخنرانی شجاعانه حجت الاسلام محتشمی پور در مراسم آیت الله توسلی، همچنین سخنرانی آقای روحانی در اعتراض به تحجر ترویجی حاکم، از جمله اتفاقات حاشیه ای مهمتر از متن انتخابات بود که در این یک ماهه اخیر رخ داد.

  در اینکه نتیجه انتخابات چه خواهد شد، نیاز به تلاش فوق العاده ای نخواهد داشت، نتیجه پیشاپیش روشن است. ولی اینکه آینده اصلاحات و اصلاح طلبان در آینده چه خواهد بود، موضوعی ست که باید به طور جدی در مورد آن اندیشید و نسبت به آن احساس خطر کرد.