این روزها فضای سیاسی کشور بیش از پیش انتخاباتی شده است. این روند با کاندیداتوری آقای کروبی آغاز شد. اعلام حضور آقای خاتمی بر شدت و نیز پیچیدگی موقعیت سیاسی اصلاح طلبان و حتی اصولگرایان افزود. از سوی دیگر حضور پررنگ مهندس موسوی که از اعتکافی بیست ساله بیرون آمده ، نشانه روشنی ست که ایشان هم احتمالا کاندیدا خواهند شد. به عبارت دیگر سه شخصیت درجه اول کشور، با پشتوانه های ملی و مردمی در صحنه انتخابات حضور خواهند داشت. حضور این سه چهره، هم می تواند به عنوان یک امتیازتلقی شود وهم به عنوان یک آسیب. در این مجال سعی می کنم هر دو سوی این حضور را بررسی کنم:
اول- امتیاز:
  حضور سه کاندیدای شاخص، به معنی فعال شدن سه تریبون در حوزه اصلاح طلبان است. دیدگاه های هر سه نفر می تواند از جهات مختلف مکمل یکدیگر باشد. بحث هایی که مطرح خواهند کرد بر غنای ادبیات اصلاح طلبانه خواهد افزود.
  از طرف دیگر، فضای انتخاباتی می تواند مجالی برای طرح بسیاری از ناگفته ها توسط کاندیداها باشد. ناگفته هایی که در شرایط عادی مجال بیانش نیست.
  از سوی دیگر، رقابت سازنده می تواند به اصلاح طلبان کمک کند تا ببینند کدامیک از این سه کاندیدا، برنامه دقیق تری را ارائه می دهد، از سازماندهی بهتری برخوردار است و طیف گسترده تری از اصلاح طلبان و حتی افراد معتدل و منصف را می تواند سازماندهی کند.
  چنان چه هر سه کاندیدا با مشورت یکدیگر و نیز رایزنی با افراد اهل حل و عقد به نتیجه برسند که کدامیک برخوردار از سه عنصر مهم فوق الذکر، یعنی سازماندهی قویتر، برنامه جامع الاطرافتر و پایگاه اجتماعی گسترده تری اند، اگر در پایان از اصلاح طلبان فقط یک کاندیدا در صحنه رقابت اصلی باقی بماند و دیگران با تمام توان از کاندیدای نهایی به گونه ای حمایت کنند که گویا خودشان می خواهند رییس جمهور شوند، احتمال پیروزی اصلاح طلبان زیاد خواهد بود.
دوم- آسیب:
  اما اگر شاهد فرسایش نیروی اصلاح طلبان توسط خود باشیم، این فرسایش به سرعت به بدنه جامعه هم منتقل می شود. مردم خواهند گفت اینان که نمی توانند با خودشان گفتگو کنند و بسازند، چگونه بار اداره کشور را بر دوش خواهند کشید.
  تردیدی نیست که در این میان فتنه انگیزی هم کم نخواهد بود. هر روز تیتر و خبری در یک سایت یا روزنامه کار می شود تا اصلاح طلبان را در برابر هم قرار دهد. در این مرحله باید به شدت از ” گفته می شود” و ” شنیده شده است” پرهیز کرد!
  در این میان، بیش از هرکس خود کاندیداها می توانند فضای سیاسی را مدیریت کنند و اجازه ندهند که افراد بی شماری هر روز از گوشه ای به نام آن ها سخن بگویند. داشتن سخن گوی رسمی می تواند از آشفتگی در مواضع کاندیداها جلوگیری کند.
  نکته آخر، گویی اصول گرایان توپ را در زمین اصلاح طلبان انداخته اند تا بتوانند به وضعیت پریشان خود سامان دهند. تدبیر سیاسی ایجاب می کند که اصلاح طلبان از یکدیگر مچ گیری نکنند ، به خود نپردازند و خود زنی نکنند. به عبارت دیگر فضای سیاسی انتخابات در قلمرو اصلاح طلبان نیاز به مدیریت جدی دارد.
آیا هر سه کاندیدای شاخص اصلاح طلبان می توانند با هماهنگی یک دیگر این فضا را مدیریت کنند؟ روزهای آینده این موضوع را روشن می کند.

جمیله کدیور