رئیس مرکز امور زنان و خانواده معتقد است بهترین راه‌حل برای ارزشگذاری کار خانگی بازگشت به قوانین اسلام و اصلاح قوانین مدنی موروثی گذشته در حوزه مسایل مالی و حقوق زنان است. نوری، با بیان این‌که بنا بر تعریف ارائه شده مرکز آمار ایران، ‌خانه‌دار فردی است که شاغل، بیکار، جویای کار و محصل به حساب نمی‌آید، گفت: بر این اساس خانه‌داری جزو مشاغل محسوب نشده و در تقسیم‌بندی‌های آماری و جمعیتی موجود، خانه‌داران را بخشی از جمعیت غیرفعال محسوب می‌کنند.

  وی اضافه کرد: اما باید به یاد داشت که به‌کارگیری واژه غیرفعال برای خانه‌دار، فاصله‌ای میان این گروه و نظام اقتصادی ـ اجتماعی ایجاد می‌کند و از این رو زنان خانه‌دار ضمن احساس خلأ از حیث تاثیرگذاری در امور اجتماعی و اقتصادی نقشی برای خود تصور نخواهند کرد.

  وی با تاکید بر این‌که برنامه‌ریزان و سیاستگذاران باید در تعاریف موجود برگرفته از غرب بازبینی کنند، اظهار کرد: زنان خانه‌دار با نقش‌های متنوع و متفاوتی که ایفا می‌کنند از جنبه‌های گوناگون بر فرایندهای اقتصادی ـ اجتماعی تاثیرگذارند، چراکه آن‌ها ارائه دهنده و تامین‌کننده نیازهای اساسی نیروی کار فعال جامعه هستند. طبیب‌زاده همچنین افزود: در پژوهشی که در گذشته توسط مرکز امور مشارکت زنان درباره ارزشگذاری بر روی کار خانگی زنان صورت گرفته، گزارش شده که زنان خانه‌دار شهر تهران بیش از آن‌که در پی ارزشگذاری مادی بر روی عملکرد خود باشند، خواهان معرفی جایگاه واقعی ارزش کار خود توسط وسایل ارتباط جمعی نظیر صدا و سیما بوده‌اند تا ارزش معنوی کار خانگی به جامعه معرفی شود.

  طبیب‌زاده با بیان این‌که هرچند محسوب شدن خانه‌داری به عنوان شغل می‌تواند منجر به کسب درآمد برای زنان خانه‌دار شده و بخشی از دغدغه‌های آنان را درباره نبود استقلال مالی و تامین آتیه مرتفع کند، اظهار کرد: در جامعه کنونی بسیاری از زنان خانه‌دار پیش از آن‌که در پی ارزش گذاری مادی بر کار خود باشند، خواهان ارزش گذاری معنوی هستند، چرا که در اعتقادات اسلامی ما در بسیاری از موارد پاداش‌های معنوی اثر ماندگارتری از پاداش‌های مادی از خود به‌جای می‌گذارند.