وی تاکید کرد: خشونت خانوادگی در افغانستان رایج است و دختران در صورت اختلافات قومی و خانوادگی به اجبار با عنوان "خون بس" وادار به ازدواج می‌شوند. غضنفر تاکید کرد: اکنون زنان افغان در بدترین وضعیت قرار دارند که عدم دسترسی به بهداشت، فقر اقتصادی، محرومیت از مشارکت اجتماعی و تحصیل باعث این وضعیت ناگوار شده است.

  وی با اشاره به اینکه زنان افغان ‪ ۲۰‬درصد کمتر از سایر زنان جهان عمر می‌کنند، یادآور شد: تنها راه مبارزه با این چالشها افزایش سطح آگاهی مردم است.

  این وزیر افغان بیان داشت: برای مقابله با این چالش‌روحانیون افغانستان می توانند نقش عمده‌ای را ایفا کنند. وی با اشاره به اینکه ثبت نشدن ازدواج زنان و نبود مراکز حمایت از این قشر آسیب پذیر باعث مشکلات زیادی شده است، ابراز امیدواری کرد که دولت با تدوین قانون مخصوص بتواند به این قشر کمک کند.

  به گفته کارشناسان ، اغلب نهادهای اقتصادی، سیاسی و نظامی افغانستان طی سه دهه جنگ داخلی نابود شدند که سازمان‌های حمایتی ویژه زنان هم از این قاعده مستثنی نبودند. جنگ، مهاجرت، فقر، بیکاری، دوری از وطن، از دست دادن همسر و فرزند، تخریب منازل و مزارع و راه‌ها و نبود بهداشت بر مشکلات افغانها خصوصا زنان طی این مدت افزوده است.

  گرچه زنان نیمی از جمعیت ‪ ۲۴/۲‬میلیون نفری افغانستان را تشکیل می‌دهند اما آنان در دستیابی به حقوق اجتماعی و راهیابی به دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی نسبت به زنان کشورهای همسایه بسیار عقب هستند.

  اکنون زنان در جامعه مردسالار افغانستان با فرهنگ سنتی مبتنی بر رسوم قبیله‌ای ، قربانیان اصلی خشونت را تشکیل می‌دهند و روزانه شماری از زنان این کشور خشونت را در سکوت تحمل می‌کنند. گرچه دولت افغانستان معاهده منع خشونت علیه زنان سازمان ملل را امضاء کرد، اما ساختار سنتی کشور اجازه نمی‌دهد قدمهای عملی‌تر برای دفاع از حقوق زنان برداشته شود.

  چندی قبل کمیسیون حقوق بشر افغانستان اعلام کرد از سال ‪ ۲۰۰۳‬تا سال ‪ ۲۰۰۵‬یک هزار و ‪ ۳۰۰‬مورد خشونت علیه زنان به ثبت رسید ، این درحالیست که تعداد زیادی از خشونتها علیه زنان به علت بافت اجتماعی و فرهنگی گزارش نمی‌شود.

  بخش حمایت از زنان سازمان ملل در افغانسستان (یونیفم) نیز اعلام کرد که از ده مورد خشونت که در کشور صورت می‌گیرد، هشت مورد علیه زنان است.